Αν κανόνας είναι ο χρόνος να λειτουργεί αρνητικά για τους περισσότερους συγγραφείς και το έργο τους, η λαμπρή εξαίρεση του Μιχαήλ Μητσάκη έρχεται να διαψεύσει - ή να επιβεβαιώσει - τον κανόνα. Απαράμιλλος στυλίστας, οξύς παρατηρητής της ζωής, γλωσσικά και κοινωνικά απροσάρμοστος, με προδρομικά στίγματα μιας νέας γραφής, προσφέρεται σήμερα σε μια καινούργια ανάγνωση, σχεδόν αποκαλυπτική από ορισμένες πλευρές. Ασφαλώς η εκρηκτική παρουσία του Μιχαήλ Μητσάκη δεν άφησε αδιάφορους τους συγκαιρινούς του και γνώρισε θερμά εγκώμια ( " Κάλβο του πεζού λόγου" τον αποκάλεσε ο Παλαμάς)· αλλά ο σημερινός αναγνώστης "ανακαλύπτει" έναν άλλο συγγραφέα που κατορθώνει να ξεπεράσει σε πολλά τα συμβατικά μέτρα της εποχής του και να φτάσει ως εμάς διεκδικώντας μια από τις πρώτες θέσεις στην πεζογραφία μας και όχι μόνο την παραδοσιακή.
