Τον Απρίλιο του 2006, στην ιστοσελίδα του Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Ινστιτούτου (ΙΝΑ), έπεσα τυχαία πάνω σε ένα ρεπορτάζ για τη Βηρυτό του 1984. Οι δημοσιογράφοι έπαιρναν συνεντεύξεις από τους κατοίκους ενός δρόμου κοντά στην πράσινη γραμμή που έκοβε την πόλη στα δύο. Μια γυναίκα, αποκλεισμένη από τους βομβαρδισμούς μέσα στο διαμέρισμά της, είπε κάτι που με τάραξε:
"Όπως και να 'χει, ξέρετε, νομίζω πως, ίσως, λίγο-πολύ, είμαστε ασφαλείς εδώ".
Αυτή η γυναίκα ήταν η γιαγιά μου.
Η Ζέινα Αμπιραχέντ γεννήθηκε στη Βηρυτό το 1981 και έζησε τα παιδικά της χρόνια σε ένα σπίτι στα όρια της "πράσινης γραμμής", που χώριζε στα δύο την πόλη της Βηρυτού κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Λιβάνου (ALBA) και κατόπιν παρακολούθησε μαθήματα στην Ecole Nationale Superieure des Arts Decorarifs στο Παρίσι.
Σήμερα ζει μεταξύ Βηρυτού και Παρισιού.
