Περατή και μη περατή ανάλυση


Συγγραφέας : Freud, Sigmund, 1856-1939
Μεταφραστής : Σαγκριώτης, Γιώργος
Εκδότης : Πλέθρον
Έτος έκδοσης : 2008
ISBN : 978-960-348-188-1
Σελίδες : 75
Σχήμα : 21x14
Κατηγορίες : Ψυχανάλυση
Σειρά : Ψυχανάλυση

9.50 € 7.03 €




Το θέμα πότε τελειώνει μια ψυχανάλυση, πώς τελειώνει, αν τελειώνει, τι εμποδίζει το τέλος της, αν πετυχαίνει τον σκοπό της, τη θεραπεία -την "απαλλαγή ενός ανθρώπου από τα νευρωτικά συμπτώματα, τις αναστολές και τις ανωμαλίες του χαρακτήρα"- και για ποιους λόγους τυχόν αποτυγχάνει, υπερβαίνει κατά πολύ το πεδίο της τεχνικής, γιατί για τον Φρόυντ ούτε οι χειρισμοί, ούτε οι όποιες ιδιαίτερες παρεμβάσεις αποτελούν αντικείμενο του "Περατή και μη περατή ανάλυση". Είτε πρόκειται για τη νόσηση, την ίαση ή εν τέλει την υγεία, όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζει σε μια υποσημείωση ο Φρόυντ, ουσιώδες είναι να μπορούμε να περιγράψουμε αυτές τις καταστάσεις "μεταψυχολογικά, με αναφορά σε δυναμικές σχέσεις μεταξύ των βαθμίδων του ψυχικού μηχανισμού, τις οποίες αναγνωρίσαμε ή, αν θέλετε, ανακαλύψαμε ή εικάσαμε". Η συγκεκριμένη μελέτη, λοιπόν, αποτελεί ένα θεωρητικό κείμενο όπου ο Φρόυντ αποφασίζει, στα πλαίσια της ψυχαναλυτικής μεταψυχολογίας, όπως έχει διαμορφωθεί από το 1915 και μετά -με την εισαγωγή της ορμής θανάτου το 1920 και της διάκρισης μεταξύ Εγώ, Αυτό, Υπερεγώ το 1923-, να επικεντρωθεί στο ερώτημα ποια εμπόδια παρεμβάλλονται στην αναλυτική ίαση. Καθώς ο Φρόυντ πιστεύει ότι "έχει αρκούντως διαλευκανθεί πώς η ανάλυση επιφέρει την ίαση", στρέφεται πλέον -και καλεί και τους άλλους αναλυτές να πράξουν το ίδιο- στις αποτυχίες, όταν αυτό που "επιδιώκουμε, προσδοκούμε και ισχυριζόμαστε" με αφετηρία τη θεωρία μας διαψεύδεται από την εμπειρία.

Ο πατέρας της ψυχανάλυσης γεννήθηκε το 1856 στο Φράιμπεργκ της Μοραβίας, από γονείς εβραϊκής καταγωγής. Σπούδασε ιατρική στη Βιέννη. Μαθητής του περίφημου Γάλλου νευρολόγου Σαρκό στη Σαλπερτιέρ (1885-86), επιστρέφει στη Βιέννη και αρχίζει να ασκεί το επάγγελμά του σε συνεργασία με τον Μπρόιερ (1895-1897), χρησιμοποιώντας την ύπνωση για τη διερεύνηση του ψυχικού κόσμου των ασθενών του. Η θεμελίωση της θεωρίας του για τις ψυχικές παθήσεις και την τεχνική της ψυχανάλυσης συναντά την εχθρότητα όλου του ιατρικού κατεστημένου. Ωστόσο η πελατεία του πληθαίνει καθημερινά και βρίσκει οπαδούς στη νεώτερη γενιά ιατρών. Το 1938, μετά την κατάληψη της Αυστρίας απ' τους ναζιστές, καταφεύγει στο Λονδίνο με την κόρη του Άννα. Υποφέρει από καρκίνο του λάρυγγα. Ενώ εργάζεται πάνω σε μια ψυχαναλυτική μελέτη για τον "Χίτλερ και το Ναζισμό", μια προσβολή τον ρίχνει καταγής και εκπνέει τη νύχτα της 23ης προς την 24η Σεπτεμβρίου 1939. Στα σημαντικότερα έργα του περιλαμβάνονται: "Μελέτες για την υστερία", 1895, "Η ερμηνεία των ονείρων", 1900, "Μελέτη για τα όνειρα", 1901,"Ψυχοπαθολογία της καθημερινής ζωής", 1901, "Τρία δοκίμια για τη θεωρία της σεξουαλικότητας", 1903, "Τοτέμ και ταμπού", 1913, "Εισαγωγή στην ψυχανάλυση", 1916, "Το εγώ και το εκείνο", 1923, "Νεύρωση και ψύχωση", 1924, "Αναστολές, συμπτώματα και άγχος", 1926, "Η αρρώστια του πολιτισμού", 1930, "Η γυναικεία σεξουαλικότητα", 1931, "Σχόλιο για τον αντισημιτισμό", 1938, "Ο Μωυσής και ο μονοθεϊσμός", 1939.






e-mail Facebook Twitter