Περί ανέμων

Εκείνος, ο Στούαρτ, εκείνη η Τζίλιαν, κι ο "άλλος", ο Όλιβερ. Μια αρκετά συνηθισμένη ιστορία, ένα τρίγωνο... Μμμμ, όχι ακριβώς. Τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά. Γιατί, χορεύοντας ένα τρελό ερωτικό γαϊτανάκι, οι ήρωες αλλάζουν θέσεις. Ο "άλλος" γίνεται "εκείνος", κι "εκείνος" γίνεται ο "άλλος". Μόνο εκείνη, σαν το στύλο στο γαϊτανάκι, μένει αμετακίνητη στο κέντρο, σαν τον άξονα του κόσμου, μ' όλον τον κόσμο να γυρίζει γύρω της. Να ξετρελαίνεις τον άντρα σου μέχρι που να νιώθει σαν νεροκολοκύθα, να ξετρελαίνεις τον καλύτερό του φίλο μέχρι που να τον προδίδει για να σε αρπάξει απ' αυτόν... Κι άντε πάλι απ' την αρχή! Να γελάς μέχρι δακρύων, κι ύστερα να κλαις μέχρι που γέλιο και κλάμα να γίνονται ένας κλαυσίγελος που σε πνίγει μπροστά σ' ένα μικρόφωνο όπου έχεις στηθεί για να μιλήσεις. "Περί ανέμων" Για εκείνη, για σένα, για εκείνον... Ο ένας για τον άλλο. Χώνοντας το νυστέρι βαθιά στα σωθικά όλων μας. Συνηθισμένη ιστορία; Όχι. Αλλά περί ανέμων...