Περί αρχαίας ελληνικής μυητικής διδασκαλίας: Λόγος περί χάους-δημιουργίας και εωσφορικής πτώσεως

Ἡ παρουσίασις τῶν κειμένων «περί Χάους - Δημιουργίας καί Ἑωσφορικῆς πτώσεως», ἀποτελεῖ τό δέκατον ἕκτον κατά σειρά βιβλίον, ἐκ τῶν λεχθέντων τοῦ Ἀναστασίου Βαλαδώρου πού κατά τήν διάρκεια τοῦ βίου του, μέ ἀγάπη προθυμία καί ἀφοσίωση ἐπραγματεύθηκε.
Τά κείμενα πού ἀκολουθοῦν ἀποτελοῦν μία ἐλεύθερη συζήτηση ἐπί φιλοσοφικῶν καί θεολογικῶν θεμάτων μέ ὁμιλητή τόν Ἀναστ. Βαλαδῶρο, καί ὄχι μία συγγραφή ἑνός ἐξειδικευμένου βιβλίου, ἤ ἑνός προετοιμασμένου λόγου.
Διά τοῦτο, ἡ δημοσίευσίς των, ἀφ’ ἑνός μέν ἔχει σάν σκοπό τήν συγκέντρωση καί διαφύλαξή τους ἀπό τόν τυχόν διασκορπισμό στήν φθορά τοῦ χρόνου, καί ἀφ’ἑτέρου, μία προσφορά γι’αὐτούς πού πραγματικά ἀναζητοῦν μία βαθύτερη καί πληρέστερη κατανόηση τῆς ἀληθείας πού ὑπάρχει, μέσα στόν ποιητικό δημιουργικό καί θεολογικό Λόγο τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς Θρησκείας.
Ὅπως στά προηγούμενα βιβλία πού ἔχουν δημοσιευθεῖ, ἔτσι καί σ’αὐτό, ὁ φίλος ἀναγνώστης θά διαπιστώσει σιγά-σιγά ὅτι ὁ τρόπος τῆς προσεγγίσεως τοῦ θείου Λόγου, εἶναι ἕνας ἰδιαίτερος μυητικός τρόπος μέ τόν ὁποῖον συνήθιζε νά κυκλοελίσσεται τό πνεῦμα του. Μέσα ἀπό τόν λόγον του δέ, μᾶς δείχνει τήν ἀρετήν τῆς δυνάμεως τῆς ψυχῆς καί τοῦ νοῦ του, ἡ ὁποία διαρκῶς διατηρεῖ τήν σχέσιν τῆς ὁρατότητος καί τῆς ἁπτότητός του μετά τοῦ θείου καί μοναδικοῦ Λόγου, τοῦ ἀεί ὄντως ὑπάρχοντος.