Με αφετηρία τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους και τον Καποδίστρια, ο Λιβιεράτος διατρέχει την ιστορία, συνδέει τις οικονομικές εξελίξεις με τις κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές και αναδεικνύει τις ρίζες της σημερινής κρίσης. Αποφεύγει τις αφηρημένες γενικολογίες για το "κράτος της ξενοκρατίας και της υποτέλειας" προσδιορίζοντας τα συγκεκριμένα όρια της εξάρτησης του ελληνικού οικονομικού και πολιτικού υποδείγματος και τον χαρακτήρα και τη λειτουργία της ελληνικής αστικής τάξης στην εσωτερική και την παγκόσμια αγορά, αποδομώντας τη θεωρία της "Ψωροκώσταινας".
Ο Δημήτρης Λιβιεράτος γεννήθηκε το 1927. Είναι ιστορικός και ένας από τους σημαντικότερους ερευνητές της ιστορίας του ελληνικού εργατικού κινήματος. Γνωστότερα έργα του είναι: "Κοινωνικοί αγώνες στην Ελλάδα (1918-1936)", τόμοι 1-4, Εναλλακτικές Εκδόσεις, "Παντελής Πουλιόπουλος: ένας διανοούμενος επαναστάτης", Γλάρος, 1992, "Τα Συνέδρια της ΓΣΕΕ", Προσκήνιο, 1997, "Η εργατική πρωτομαγιά στην Ελλάδα", Προσκήνιο, 1999, και "Το αόρατο εργοστάσιο της επανάστασης (1959-1962)", Μαύρη Λίστα, 2001.
