Πέντε περούκες ξεχασμένες μέσα σε ένα κουτί σε μια γωνιά της αποθήκης έρχονται να θυμίσουν στη Φέη μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο της ζωήςτης, που μόλις έχει αρχίσει να ξεθωριάζει από τον νου και την καρδιά της.
Η ιστορία συνηθισμένη: ένας καταπονημένος οργανισμός, εύκολη λεία για έναν κακοήθη όγκο. Η αντιμετώπιση άμεση. Ο γιατρός της, που της εμπνέει εμπιστοσύνη, η ψυχολογική στήριξη από την οικογένεια και η πολύτιμη βοήθεια έξι γυναικών, φίλων της Φέης στα εύκολα και τα δύσκολα, η επαφή με τη φύση και η εργασιοθεραπεία τής δίνουν τη δύναμη να πολεμήσει.
Οι μεταπτώσεις πολλές. Όπως όμως συμβαίνει πάντα στη ζωή, ακόμα και στις πιο τραγικές στιγμές ο πόνος εναλλάσεται με τη χαρά, το δάκρυ με το γέλιο, η απογοήτευση με την ελπίδα.
Μια ανθρώπινη ιστορία. Μια γυναίκα μεμεταφυσικές ανησυχίες και αρκετόχιούμορ, σωτήριο για την αντιμετώπιση μιας τόσο δύσκολης ασθένειας, μοιράζεται μετον αναγνώστη μια επίπονη διαδρομή με αίσιο τέλος.
Η Έφη Μαϊνέττι γεννήθηκε στην Κηφισιά, όταν "στις αμπολές κυλούσε ακόμη γάργαρο νερό και μεθούσες από τη μυρωδιά των γιασεμιών τα καλοκαίρια!" Τελείωσε το Αρσάκειο και στη συνέχεια ένα inishing school στο Montreux της Ελβετίας.
Ως κατ' εξοχήν καλλιτεχνική φύση, μαζί με το μεγάλωμα των δύο της παιδιών είδε να "θεριεύει" η ανάγκη της για δημιουργία. Ο συνδυασμός δύο αεικίνητων χεριών, μιας αχαλίνωτης φαντασίας και νός μονίμως σε εγρήγορση μυαλού άρχισαν να αποδίδουν καρπούς: ζωγραφική σε μπουκάλια και βότσαλα, συνθέσεις με κομμάτια γυαλιού και ψηφίδων, κατασκευές κοσμημάτων από ημιπολύτιμες πέτρες, χριστουγεννιάτικες συνθέσεις. Πεταμένα -και για άλλους άχρηστα- αντικείμενα και έπιπλα αποκτούννέα ταυτότητα και χρώμα και στολίζουν το σπίτι της και τα σπίτια φίλων.
Λατρεύει τα χρώματα και τα ταξίδια, ειδικά αυτά που έχουν προορισμό την Αφρική και τις σμαραγδένιες παραλίεςτου Ινδικού Ωκεανού.
Μιλάει τρεις γλώσσες -αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά- αλλά με τον σύντροφό της των τελευταίων ετών μιλά αποκλειστικά και μόνο τη γλώσσα της καρδιάς. Είναι ένας ώριμος κύριος, ξανθός με πράσινα μάτια. Ζυγίζει τέσσερα κιλά, σκέφτεται πολύ και γαβγίζει μόνον όταν παραστεί ανάγκη.
Η απώλεια ενός αγαπημένουτης προσώπου ήταν η αιτία να αρχίσει να γράφει στίχους. Το αποτέλεσμα; Μία έκδοση λίγων αντιτύπων, για φίλους και γνωστούς, με τίτλο "Σοβαρές και εύθυμες ρίμες της καρδιάς".
