Σύμφωνα με ένα ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας, "εικαστικός" σημαίνει "αυτός που αναφέρεται στην εικασία, αυτός που έχει την ικανότητα να απεικονίζει, να μορφοποιεί την ύλη, ο παραστατικός, ο απεικονιστικός" αλλά και "αυτός που έχει την ικανότητα να βγάζει συμπεράσματα, ο συμπερασματικός". Ο διττός αυτός ορισμός μπορεί κάλλιστα να περιγράψει το βασικό ερώτημά που επιθυμεί να θέσει, και εν μέρει να απαντήσει, τούτο το βιβλίο:Ποιος είναι άραγε ο ρόλος και ποιος ο λόγος ενός εικαστικού που ζει και εργάζεται στην αυγή του 21ου αιώνα, σε μια ταραγμένη μετά- 11/9 εποχή, και σε μια "τρίτης τάξης επαρχία" όπως η Ελλάδα; Τι σημαίνει να δημιουργεί κανείς έξω από τα μεγάλα κέντρα καλλιτεχνικής παραγωγής; Και πώς, εντέλει, αντιλαμβάνεται το νόημα της τέχνης (του) ο νέος καλλιτέχνης ετούτης της "κοινότοπης χώρας";
Στο παρόν βιβλίο δεκατέσσερις έλληνες εικαστικοί της λεγόμενης "νεότερης γενιάς" καταθέτουν την άποψη τους για τη διευρυμένη πια φύση των πλαστικών τεχνών (ζωγραφική, γλυπτική, περφόρμανς, video-art, νέα μέσα, κ.λ.π.) και συνάμα τοποθετούνται κριτικά απέναντι σε ζητήματα που αφορούν τη σχέση του έργου τους με μια σειρά από έννοιες που σχετίζονται με τη σύγχρονη τέχνη, όπως είναι η παγκοσμιοποίηση, η πολυπολιτισμικότητα, ο εκσυγχρονισμός, η ψυχαγωγία, η διαφήμιση, η ταυτότητα, η παράδοση, η εμπορευματοποίηση, το postproduction, η αισθητική των σχέσεων, η πολιτική και η νέο-εννοιολογική τέχνη, το χιούμορ, το παιχνίδι, η μουσική, το εφήμερο, η χειρωναξία, η μαρτυρία, ο εκτοπισμός, κ.λ.π.
Περιέχονται οι συνεντεύξεις των καλλιτεχνών:
- Ελένη Αθανασοπούλου
- Μάντυ Αλμπάνη
- Γιάννης Βαρελάς
- Κωστής Βελώνης
- Μαίρη Ζυγούρη
- Διονύσης Καβαλλιεράτος
- Νίκος Καναρέλης
- Παναγιώτης Λουκάς
- Ντόρα Οικονόμου
- Ραλλού Παναγιώτου
- Γεωργία Σαγρή
- Γιώργος Σαπουντζής
- Φανή Σοφολόγη
- Δημήτρης Φουτρής
