Τους βρήκαν δίπλα δίπλα. Εκείνη έπασχε από ανίατη νόσο.
Εκείνος, αν και απόλυτα υγιής, αποφάσισε να φύγει μαζί της. Λίγο πριν από το τέλος, της είχε γράψει: Παραμένεις πάντα όμορφη και ποθητή. Τελευταία σε ερωτεύτηκα για άλλη μία φορά...
Ο Ε. και η Μπ. έζησαν για εξήντα ολόκληρα χρόνια το απεριόριστο της επιθυμίας και του έρωτα, ανακαλύπτοντας μαζί τι είναι αυτό που δίνει νόημα στη ζωή ή απειλεί να της το στερήσει.
Μια αληθινή ιστορία απέραντης συντροφικότητας, αγάπης και αφοσίωσης, που οι περισσότεροι θα ήθελαν να ζήσουν, αλλά με ένα τέλος, που ελάχιστοι θα είχαν τη δύναμη να επιλέξουν. Αν αυτό δεν είναι το μεγαλείο της αγάπης, τότε ποιο είναι;
Ο Θοδωρής Παπαθεοδώρου γεννήθηκε στα Δίκαια του Έβρου περί τα μέσα του 1965 και κατοικεί στην Αθήνα. Σπούδασε Κοινωνιολογία των Φίλων στα κυλικεία του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου και στον ελεύθερο χρόνο του τελείωσε το Παιδαγωγικό του εν λόγω ιδρύματος. Έκτοτε υπηρέτησε με ζήλο τη στοιχειώδη εκπαίδευση, αλλά όχι και λογική. Επί σειρά ετών εργάστηκε σε αθηναϊκές εφημερίδες προκαλώντας ενθουσιασμό στους αρχισυντάκτες. Συμπλήρωνε με σατιρικά σχόλια τα κενά της ύλης που ανέκυπταν καθημερινώς. Από το 2002, και για λόγους σεμνότητος, διέκοψε την καριέρα του στον Τύπο και αφιερώθηκε στην ουσία. Το μυθιστόρημά του "Οι εφτά ουρανοί της ευτυχίας" τιμήθηκε με το Βραβείο Σύγχρονου Ελληνικού Μυθιστορήματος, ενώ το μυθιστόρημά του με τίτλο "Το αστρολούλουδο του Βοσπόρου", τιμήθηκε με το Βραβείο Καλύτερου Έργου Μνήμης 2003-2004 στα πλαίσια του 20ού Πανελλήνιου Συμποσίου Ποίησης και Πεζογραφίας. Επίσης, το μυθιστόρημά του "Οι κόρες της λησμονιάς" ήταν υποψήφιο για το Βραβείο Αναγνωστών - ΕΚΕΒΙ 2010.
Μη Διαθέσιμο
