Ένας συγγραφέας συζητά με τον χαρακτήρα που μόλις δημιούργησε εμφυσώντας του πνοή ζωής, την Άνζελα Πραλίνι. Μέσα από αυτόν τον αδιέξοδο διάλογο, στον οποίο αναμειγνύονται λυρικά ξεσπάσματα, σκέψεις για τη φύση της συγγραφής, φιλοσοφικοί και θεολογικοί στοχασμοί, η Άνζελα αποκτά σταδιακά αυτοσυνείδηση και απελευθερώνεται από τον δημιουργό της.
Το τελευταίο έργο της Κλαρίσε Λισπέκτορ που δημοσιεύτηκε μετά το θάνατό της δεν είναι ούτε μυθιστόρημα ούτε δοκίμιο, αλλά μια μεταμυθοπλαστική διερεύνηση των όρων της καλλιτεχνικής δημιουργίας που συμπυκνώνει την προβληματική όλου της του έργου: την αναπάντεχη όψη των απλών πραγμάτων, την έμφυλη διάσταση της γλώσσας, την αδυναμία της επικοινωνίας, τη μοναξιά, το φόβο του θανάτου.
Η Κλαρίσε Λισπέκτορ γεννήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 1920 στην Ουκρανία και πέθανε στο Ρίου ντε Ζανέιρου στις 9 Δεκεμβρίου 1997. Θεωρείται μία από τις κύριες εκπροσώπους του μοντερνισμού - και για ορισμένους του μεταμοντερνισμού - στη βραζιλιάνικη λογοτεχνία του 20ού αιώνα, παγκοσμίως. Με το "Κοντά στην άγρια καρδιά", το πρώτο της μυθιστόρημα, το 1944, χάραξε καινότροπους και μοναχικούς δρόμους στη βραζιλιάνικη πρόζα. "Δε γράφει κανένας όπως εκείνη, εκείνη γράφει όπως κανένας". Περίπτωση μοναδική και όχι μόνο στα βραζιλιάνικα Γράμματα, δε δημιούργησε σχολή, δεν απέκτησε επιγόνους, εκτός από μερικές εξαιρέσεις όπου τη μιμήθηκαν αλλά δε μπορούν να θεωρηθούν κληρονόμοι του είδους της γραφής της. Την ονόμασαν θηλυκό Κάφκα, θηλυκό Τζόις, συγγένισσα της Γουλφ και του Μπόρχες, μια ώριμη Ρεμπό αν εκείνος είχε ζήσει κι άλλο, το "alter ego" του Προυστ, Κίρκεγκορ της λογοτεχνίας. Από τα μέσα της δεκαετίας του '60 και μέχρι τον πρόωρο θάνατό της είχε ήδη κατακτήσει τη δημοσιότητα και την αναγνώριση. Σήμερα, τα βιβλία της είναι ευπώλητα στη Βραζιλία. Για την πατρίδα της, θεωρείται η μεγαλύτερη γυναίκα συγγραφέας της και τα έργα της πολιτιστική κληρονομιά. Μέχρι τις μέρες μας το έργο της είναι αντικείμενο αναλύσεων, άρθρων, διδακτορικών διατριβών, συζητήσεων, συμποσίων και αναφοράς. Όντας ακόμη εν ζωή, η Κλαρίσε Λισπέκτορ μυθοποιήθηκε όσο λίγοι στη χώρα της. Από τους ελάχιστους συγγραφείς που οι δηλώσεις τους είχαν ευρεία υποδοχή από τον Τύπο. Μέχρι σήμερα, την τιμούν οι αναγνώστες της απανταχού της γης, οι πανεπιστημιακοί φορείς, οι άπειροι "σύλλογοι φίλων της Κλαρίσε Λισιτέκτορ" και οι ομότεχνοί της. Το σύνολο του έργου της είναι μεταφρασμένο στις κυριότερες γλώσσες. Αριθμούμε 32 της έργα: μυθιστορήματα, συλλογές διηγημάτων, απανθίσματα χρονογραφημάτων - όπου επίσης διέπρεψε. Σε όλα η σωματοποίηση των άψυχων και οι αισθήσεις μεταγράφονται αυτόματα και διεκδικούν ζωτικό χώρο στις προσλαμβάνουσες του αναγνώστη.
