Ἡ μυστικὴ φωνή…
Μιὰ ζωὴ διάβασμα, ἀλλὰ κι’ ἐξετάσεις,
τοὺς στόχους τῆς ζωῆς μου γιὰ νὰ πετύχω,
μιὰ φωνὴ μοῦ ’λεγε «τρέχα νὰ προφτάσης»
κι’ ἐγὼ φοβόμουν μὴ τυχὸν ἀποτύχω…
Μιὰ ζωὴ μὲ τὸν καμβᾶ καὶ τὸν χρωστῆρα
καὶ ἄλλοτε στὸ χέρι μὲ τὴν γραφίδα,
γιὰ ὅλα στὴν ζωὴ μαθήματα πῆρα
καὶ πλουσίους καρποὺς νὰ μοῦ δίνουν εἶδα!
Μιὰ ζωὴ μὲ προσπάθειες πολλὲς γιὰ γνώση,
μακριὰ ἀπ’ τὸ ψεῦδος καὶ τὴν ἀδικία,
τὰ λάθη μου στὴν ζωὴ τὰ ἔχω πληρώσει
καὶ γι’ αὐτὸ ποὺ ’μαι, χωρὶς ἔπαρση καμμία!
Κι’ ἦταν ἡ ἴδια γνωστὴ και μυστικὴ φωνή,
ποὺ μοῦ ἔλεγε ἀπὸ παλιὰ μαθές «βιάσου»
κι’ ἐπειδὴ μὲ γνώριζε ἀπὸ μικρὸ παιδί,
μοῦ ’πε στὸ τέλος, «προχώρει, θὰ ’μαι κοντά σου!»
