Μια ζωή ποίηση. Η πορεία ενός ανθρώπου της μεταπολεμικής Ελλάδας με όλα τα γνωρίσματα του αγωνιστή που έβλεπε μπροστά. Ο στίχος καθάριος, ειλικρινής, δονεί την ύπαρξή του. Μοναδικό όπλο η ελπίδα και η πίστη στο συνάνθρωπο.
Ο ποιητής αγωνιστής Νίκος Εμμανουηλίδης με τη συλλογή «Ποιήματα 1944-2002» αξιώθηκε να δει τυπωμένα τα πονήματα της καρδιάς του. Κινηματογραφική ασπρόμαυρη ταινία ο βίος και οι ανησυχίες του, μας ταξιδεύουν στα χρόνια της Κατοχής, της Αντίστασης, του Εμφυλίου, του Σήμερα.
Μια ποίηση ανθρώπινη, ματωμένη, αισιόδοξη, μια «ζωή άγια», μια κραυγή στ' αυτιά τού κόσμου. «Παλεύω διαρκώς μέσα μου» λέει, μια και «δεν ταιριάζουν τα κλάματα στους ποιητές» αφού «είναι ένα συναπάντημα τα τωρινά με τα περασμένα». Η σοφία αυτής τής πολυσήμαντης διαδρομής ό,τι το καλύτερο σε εποχές άνυδρες.
Ο Νίκος Εμμανουηλίδης γεννήθηκε στη Μολόχα Κοζάνης το 1929. Εγκαταστάθηκε στη Δράμα το 1945 και εν συνεχεία στη Θεσσαλονίκη το 1960. Σήμερα ζει στη Δράμα.
Εργάστηκε ως υπάλληλος στο υπουργείο Γεωργίας. Υποχρεώθηκε, όμως, για λόγους προσωπικούς να παραιτηθεί. Έπιασε δουλειά στα Τσιμέντα ΤΙΤΑΝ.
Υπήρξε μέλος και πρόεδρος της Ομοσπονδίας Χειριστών Ελλάδος. Επίσης, υπήρξε μέλος του ΔΣ Τσιμεντοϋπαλλήλων Ελλάδος.
Με την ποίηση ασχολείται από τα γυμνασιακά του χρόνια, δημοσιεύοντας στίχους σε διάφορες εφημερίδες, περιοδικά και ημερολόγια.
Το βιβλίο με τίτλο «Ποιήματα 1944-2009» είναι η πρώτη του συλλογή.
