Ο Ν. 2472/1997 ενσωμάτωσε στο ελληνικό δίκαιο την οδηγία 95/46 της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, "για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και για την ελεύθερη κυκλοφορία των δεδομένων αυτών". Ήδη από τον τίτλο της ανωτέρω οδηγίας αντιλαμβάνεται κανείς το συγκρουσιακό περιβάλλον στο οποίο κλήθηκε να δημιουργήσει πλαίσιο κανόνων ο Ν. 2472/1997, επιχειρώντας κατ’ουσίαν, όπως και η ίδια η οδηγία, να δημιουργήσει μια "νησίδα" ασφαλείας μέσα στην πλημμυρίδα που προκαλεί η αναγκαιότητα διακίνησης πληροφοριών στα μεταμοντέρνα δίκτυα διοίκησης και οικονομίας. Το μοντέλο της νομοθετικής επέμβασης του ευρωπαίου, και αναγκαστικά και του έλληνα, νομοθέτη, βασίστηκε σε μια οριζόντια τομή σε όλους τους κλάδους του δικαίου με την εισαγωγή του σχετικού νομοθετήματος. Σε ένα δικαιικό σύστημα χωρίς προηγούμενη νομοθεσία για τα προσωπικά δεδομένα, όπως η Ελλάδα, η ανωτέρω εισαγωγή προκαλεί αναγκαστικά τριγμούς προσαρμογής, ενόψει και των νεοπαγών συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων στα άρθρα 5 Α και 9 Α του Συντάγματος μετά την αναθεώρηση του 2001.
Ιδιαίτερα χρήσιμη, αλλά και κρίσιμη, για την απορρόφηση των ανωτέρω τριγμών, είναι η συμβολή της νομολογίας, τόσο της συνταγματικά προβλεπόμενης Ανεξάρτητης Αρχής για την προστασία των προσωπικών δεδομένων όσο και των δικαστηρίων. Την καταγραφή και ανάλυση των λύσεων που προέκυψαν από αυτή τη συμβολή, στα σπουδαιότερα θέματα εφαρμογής του ανωτέρω νόμου, καλείται να επεξεργαστεί το παρόν βιβλίο, προτείνοντας σε ορισμένα σημεία νέες κατευθύνσεις.
Επιχειρείται στην εργασία αυτή, για πρώτη φορά στην σχετική ελληνική βιβλιογραφία, η έρευνα επίδρασης της ανωτέρω νομολογίας, σχετικά αφενός με την ερμηνεία βασικών όρων του Ν. 2472/1997, στο χώρο του ουσιαστικού ποινικού δικαίου, και αφετέρου με τα προβλήματα εφαρμογής του ανωτέρω νόμου στα πλαίσια της εν γένει ποινικής δικαιοδοτικής λειτουργίας. Η επίτευξη του παραπάνω στόχου, με τρόπο ευσύνοπτο μεν αλλά περιεκτικό και λειτουργικό, μπορεί να προσφέρει σημαντική βοήθεια, τόσο στο νομικό-ερευνητή όσο και στους επαγγελματίες νομικούς της πράξης, σε σχέση με προβλήματα εκ του Ν. 2472/1997 που συναντώνται πλέον συχνότατα όχι μόνο στα πλαίσια δίκης αλλά και εξωδίκως.
Ο Γεώργιος Νούσκαλης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1969 και είναι Δικηγόρος σ’ αυτή την πόλη από το 1992. Πραγματοποίησε προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, του οποίου ήταν Ειδικός Μεταπτυχιακός Υπότροφος κατά τα έτη 1992-1998. Έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα το 2001, με θέμα διδακτορικής διατριβής "Η ποινική προστασία του προγράμματος Η/Υ (στο Ν. 2121/1993)". Διδάσκει το μάθημα του Ουσιαστικού Ποινικού Δικαίου στη Σχολή Επιμόρφωσης της Ελληνικής Αστυνομίας στο Παράρτημα Θεσσαλονίκης.
