Στο βιβλίο αυτό, ο Marcel Detienne πραγματεύεται με ανατρεπτικό τρόπο την έννοια του αυτοχθονισμού, την αντίληψη δηλαδή ότι τα πολιτικά δικαιώματα πρέπει να αναγνωρίζονται μόνο στους αυτόχθονες, στους γηγενείς μιας επικράτειας. Εφαρμόζοντας την πειραματική συγκριτική μέθοδο που πρότεινε στο βιβλίο του "Συγκρίνοντας τα μη συγκρίσιμα", εστιάζει κυρίως σε τρία παραδείγματα: την Αθήνα και τη Θήβα των αρχαίων χρόνων και τη Γαλλία των νεότερων χρόνων.
Ο αυτοχθονισμός για τον Detienne είναι μια "μυθιδεολογία", στηρίζεται δηλαδή σε μύθους οι οποίοι διαπλέκονται με ιδεολογήματα που αφορούν τον τρόπο συγκρότησης της πολιτικής κοινότητας και οριοθέτησης της επικράτειας. Αξιοποιώντας την ανθρωπολογική προσέγγιση, φωτίζει με νέο τρόπο πασίγνωστους αρχαιοελληνικούς μύθους, όπως το μύθο για την πάλη της Αθηνάς με τον Ποσειδώνα με έπαθλο την Αθήνα, ή τους μύθους του θηβαϊκού κύκλου. Στην περίπτωση της Γαλλίας πάλι ο αυτοχθονισμός συνδέεται με ορισμένες εκφάνσεις της σύγχρονης εθνικής ιδεολογίας.
Παράλληλα ο Detienne επισημαίνει τα στοιχεία που συγκροτούν κάθε φορά τη "μυθιδεολογία" του αυτοχθονισμού: η καταγωγή, η ιστορία, το αίμα, οι ρίζες, η γη και οι νεκροί. Ο αυτοχθονισμός τελικά αναδεικνύεται ως ένας ακόμα τρόπος φαντασιακής συγκρότησης της πολιτικής κοινότητας.
O Marcel Detienne από το 1992 αποτελεί μέλος του John Hopkins University και σήμερα κατέχει σε αυτό την τιμητική θέση ως Basil L. Gildersleeve Professor of Classics. Υπήρξε επίσης ένας από τους ιδρυτές του Κέντρου Συγκριτικών Ερευνών των Αρχαίων Κοινωνιών στο Παρίσι και δίδαξε μέχρι το 1998 ως διευθυντής των σχετικών σπουδών στην Ecole Pratique des Hautes Etudes. Έχει δημοσιεύσει πληθώρα έργων που αναφέρονται στην Ελληνική Μυθολογία και Θρησκεία, στην κοινωνική και πολιτιστική ιστορία της Αρχαϊκής και Κλασικής Ελλάδας, καθώς και σε ανθρωπολογικές και συγκριτικές προσεγγίσεις του Κλασικού Πολιτισμού.
Έχει γράψει, μεταξύ άλλων: "Les maitres de verite dans la Grece archaique", 1967 ("Οι κύριοι της αλήθειας στην αρχαϊκή Ελλάδα", Πατάκης 2001), "Dionysos mis a mort" (1977), "L’invention de la mythologie", 1981 ("Η Γένεση της Μυθολογίας", Σμίλη), "Dionysos a ciel ouvert", 1986 ("Ο Διόνυσος κάτω από τ’ αστέρια", Αλεξάνδρεια), "L’ecriture d’ Orphee" (1989), "Apollon: le couteau a la main" (1998), "Comparer l’incomparable: pour un comparatisme constructif entre historiens et anthropologues" (2000). Έχει γράψει επίσης σε συνεργασία με τον Jean-Pierre Vernant το "La cuisine du sacrifice en pays grec" (1979) και το "Les ruses de l’intelligence. La metis des Grecs" ("Μήτις, Η πολύτροπη νόηση στην αρχαία Ελλάδα", Ζαχαρόπουλος) και σε συνεργασία με την Giulia Sissa το "La vie quotidienne des dieux grecs", 1989 ("H καθημερινή ζωή των θεών στην αρχαία Ελλάδα", Παπαδήμας).
