Αν "κάθε πραγματική περιγραφή είναι ταυτόχρονα και η εξήγηση του ζητήματος", τότε η εξήγηση, η ερμηνεία των γεγονότων κρύβεται στην πραγματική αλληλουχία τους, στην εσωτερική αιτιακή τους συνάρτηση, που αποκαλύπτει και την αντικειμενική νομοτέλεια, την ιστορική αναγκαιότητα. Τη συνάφεια, τον ειρμό των γεγονότων της νεοελληνικής ιστορίας ενάμιση, τουλάχιστον, αιώνα, από τις παραμονές της λεγόμενης ελληνικής επανάστασης ως τη μεταπολίτευση του 1974 κ.ε., δηλαδή από τις αρχές του 19ου ως τα τέλη του 20ού αιώνα, επιχειρεί να συλλάβει αυτό το βιβλίο, με σημεία αναφοράς τις πολιτικές δολοφονίες στην πορεία των εσωτερικών, των εμφύλιων αγώνων της Ελλάδας.
Κατά πόσο ο συγγραφέας πετυχαίνει το στόχο του θα το κρίνει ο αναγνώστης, η προσπάθεια, όμως, υπέρβασης της αποσπασματικής αντίληψης των γεγονότων από την ιστορική σύνθεση έπρεπε να γίνει.
Ο Λύσανδρος Π. Παπανικολάου γεννήθηκε το 1948 στην Αθήνα. Είναι πτυχιούχος της Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά ασχολήθηκε αποκλειστικά με την ιστορία, και ιδιαίτερα με τη νεοελληνική ιστορία και την ιστορία των επαναστάσεων. Κυριότερα έργα του: "Κοινωνική ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης του 19ου αιώνα - Συμβολή στην ιστορία της διαμόρφωσης του ελληνικού εθνικού κράτους" (1991), "Η αστικο-δημοκρατική επανάσταση στην Ελλάδα" (1995), "Από τη βυζαντινή στη νεοελληνική κοινότητα - Εσωτερική ιστορία της Τουρκοκρατίας στην Ελλάδα" (1995), "Σκηνές από την καθημερινή ζωή στην Τουρκοκρατία" (1995), "Ο νόμος κίνησης της αστικής επανάστασης - Συμβολή στην αποκατάσταση της υλιστικής αντίληψης της ιστορίας" (1996), "Πολιτικές δολοφονίες και εμφύλιοι πόλεμοι στην Ελλάδα" (2004).
