Το βιβλίο με τίτλο "Πολιτισμικός - Βιομηχανικός Τουρισμός", που ανήκει στην σειρά "Ανοικτή Βιβλιοθήκη", εξετάζει μία πτυχή της πολιτιστικής κληρονομιάς, την βιομηχανική ενώ επισημαίνει την ανάγκη αξιοποίησής της ως ειδικής και εναλλακτικής μορφής που συνδέεται με τον τουρισμό. Εντάσσεται στην ευρύτερη προσπάθεια που καταβάλλεται τις τελευταίες δεκαετίες για να αναπτυχθεί ο εναλλακτικός τουρισμός στην χώρα μας.
Ειδικότερα, στο Μέρος Πρώτο εξετάζεται η πολιτιστική κληρονομιά ενώ το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στην διεθνή προστασία της μέσω Διακυβερνητικών Οργανισμών (Unesco, Ευρωπαϊκή Ένωση, Συμβούλιο της Ευρώπης κ.ά.) αλλά και Μη - Κυβερνητικών Οργανισμών (Διεθνές Συμβούλιο Μνημείων και Χώρων, Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων κ.ά). Ιδιαίτερη μνεία γίνεται στην Σύμβαση της Unesco, που αποτελεί το βασικό διεθνές συμβατικό κείμενο που αφορά στην πολιτιστική κληρονομιά και την προστασία της.
Στο Μέρος Δεύτερο αναλύεται η βιομηχανική κληρονομιά. Επιχειρείται η ιστορική ανεύρεση των απαρχών της βιομηχανικής κληρονομιάς ενώ οι συγγραφείς μας εισάγουν στην επιστήμη της βιομηχανικής αρχαιολογίας. Ομοίως και στο Μέρος αυτό ερευνάται η διεθνής προστασία που αφορά στην βιομηχανική κληρονομιά με κατάδειξη του προεξάρχοντα ρόλου της Σύμβασης της Unesco στο πεδίο αυτό αλλά και φορέων όπως η Διεθνής Επιτροπή για τη διατήρηση της Βιομηχανικής Κληρονομιάς, το Διεθνές Συμβούλιο Μνημείων και Χώρων, η Ευρωπαϊκή Ένωση, το Συμβούλιο της Ευρώπης, ο Διεθνής Οργανισμός Τυποποίησης κ.ά.
Περαιτέρω, στο Μέρος Τρίτο παρουσιάζεται η βιομηχανική κληρονομιά στην Ελλάδα. Ερευνώνται θέματα που αφορούν στην βιομηχανική ιστορία στη νεώτερη ιστορία της χώρας όπως και η προστασία της νεώτερης πολιτιστικής κληρονομιάς μέσω του Κράτους, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, πολιτιστικών ιδρυμάτων, ινστιτούτων και επαγγελματικών φορέων. Εναργέστερη εικόνα για την βιομηχανική κληρονομιά αποκτούμε μέσω της γεωγραφικής "κατανομής" σημαντικών στοιχείων του βιομηχανικού πολιτισμού μας ενώ επιχειρείται να καταδειχθεί η συμβολή της εκπαιδευτικής έρευνας στο αντικείμενο αυτό.
Στο Μέρος Τέταρτο πλέον εκτίθενται εκτενώς όλα εκείνα τα στοιχεία που αφορούν στην βασική θεματική του βιβλίου, ήτοι τον Πολιτισμικό - βιομηχανικό τουρισμό. Παρατίθενται οι αναγκαίες εννοιολογικές διασαφηνίσεις και αναλύονται ζητήματα όπως οι πολιτιστικοί τουρίστες, η Χάρτα του Πολιτισμικού Τουρισμού, η τυπολογία της τουριστικής αξιοποίησης των βιομηχανικών πόρων, ο βιομηχανικός τουρισμός πολιτισμικής κληρονομιάς και ο βιομηχανικός τουρισμός της σύγχρονης εποχής. Στο πλαίσιο αυτό απαντώνται ερωτήματα που αφορούν στην ορθολογική ανάπτυξη του βιομηχανικού τουρισμού και κατά πόσο ο βιομηχανικός - πολιτισμικός τουρισμός μπορεί να συμβάλει στην αειφορική ανάπτυξη μιας περιοχής. Άμεσα σχετιζόμενο ζήτημα που αφορά στον βιομηχανικό τουρισμό είναι η διαχείρισή του και κυρίως οι τεχνικές της διαχείρισης αυτής.
Τέλος, παρουσιάζεται η προσπάθεια που πρέπει να καταβληθεί ή καταβάλλεται για να αναδειχθεί η βιομηχανική κληρονομιά και στην βάση αυτή τονίζεται ο βασικός ρόλος που διαδραματίζει ο θεσμός των πολιτιστικών διαδρομών. Οι συγγραφείς στο τελευταίο Κεφάλαιο του βιβλίου παραθέτουν σειρά από συμπεράσματα και προτάσεις για την χάραξη μίας στρατηγικής που αφορά στην ανάπτυξη του εναλλακτικού τουρισμού και την ανάδειξη των στοιχείων της βιομηχανικής και πολιτισμικής κληρονομιάς.
Η έκδοση πλαισιώνεται και ενισχύεται με την παράθεση παραρτήματος με τις τοποθεσίες παγκόσμιας κληρονομιάς με βιομηχανικό χαρακτήρα στον κατάλογο της Unesco, πλούσιο φωτογραφικό υλικό, επεξηγηματικούς πίνακες, βιβλιογραφία, νομοθεσία, ιστοσελίδες και ευρετήριο των κυριότερων όρων που συναντά ο αναγνώστης στο βιβλίο.
Η Πολυξένη Μοίρα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960. Είναι διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών (1997). Επίσης είναι κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματιος Ειδίκευσης (MSc) στην Αστική και Περιφερειακή Ανάπτυξη από το Πάντειο Πανεπιστήμιο (1985). Έχει ετήσια μεταπτυχιακή ειδίκευση στο Διοικητικό Δίκαιο (1986-87) και στην Παιδαγωγική Επιστήμη (1993-94). Είναι πτυχιούχος του τμήματος Δημόσιας Διοίκησης του Παντείου Πανεπιστημίου (1982), του Τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών (1994) και του Τμήματος Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Παντείου Πανεπιστημίου (1999).
Υπήρξε για δεκαοκτώ έτη (1983-2001) στέλεχος του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού (Ε.Ο.Τ.), από τον οποίο παραιτήθηκε για να υπηρετήσει την τριτοβάθμια ανώτατη εκπαίδευση. Έχει διδάξει ως Επίκουρη Καθηγήτρια (Π.Δ. 407/80) στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και είναι μέλος ΣΕΠ του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου (ΕΑΠ). Σήμερα είναι Αναπληρώτρια Καθηγήτρια στο Τμήμα Τουριστικών Επιχειρήσεων του Τ.Ε.Ι. Πειραιά, με γνωστικό αντικείμενο "Κοινωνιολογία του Τουρισμού". Επίσης ανήκει στο διδακτικό προσωπικό του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης (Ε.Κ.Δ.Δ.Α).
