Πολλά χρόνια αργότερα, και ενώ η μνήμη κι η νοσταλγία επιμένουν να παίζουν ένα εξαντλητικό και ανούσιο μπρα ντε φερ, ο συγγραφέας, ανίκανος να πατήσει delete και να τις αφήσει να πάνε από ‘κει που ‘ρθαν, γράφει μιαν ιλαροτραγική αυτοβιογραφία και μάλιστα αραδιάζει και μερικά ψέματα προσπαθώντας, λέει, όχι χωρίς κάποιαν έπαρση, να διορθώσει την πραγματικότητα και να τη φέρει πιο κοντά στην αλήθεια. Στήνει κι αυτός μια passerella di addio, όπως έκανε κάποτε ένας άλλος «καλός συνάδελφος», κι ενώ ο γερανός σηκώνεται ψηλά για το τελευταίο πλάνο, η μουσική δυναμώνει και το μελό κορυφώνεται, εκείνος συνεχίζει βλακωδώς και επίμονα να αναρωτιέται, άραγε τι ακριβώς ήρθε να κάνει σ’ αυτόν εδώ τον κόσμο, αφού ούτε το χρήμα, ούτε την εξουσία, ούτε καν την τέχνη και τη δημιουργία, ίσως ούτε τους έρωτες, πήρε ποτέ στα σοβαρά, αν και πέρασε ξυστά από όλα αυτά.
Ύστερα τι μένει, THE END, έξοδος εμπρός και δεξιά της οθόνης.
Ο Δημήτρης Σοφιανόπουλος, αφού αποφοίτησε από το Κολλέγιο Αθηνών, πήγε για σπουδές στην Αμερική όπου έγινε χίππυ, αργότερα σοβάρεψε και, περνώντας από το London School of Economics, προσπάθησε επί χρόνια να πείσει τον εαυτό του και τον κόσμο ότι είναι οικονομολόγος. Δεν τα κατάφερε και παραδόθηκε στο σκληρό ναρκωτικό που λέγεται celluloid και που είχε ήδη μπει στις φλέβες του, κι έτσι έγινε σκηνοθέτης. Σκηνοθέτησε πολλά ανοσιουργήματα για την ελληνική τηλεόραση, αλλά έκανε και κάποιες καλές δουλειές μέχρι που, κάποια στιγμή, πήγε στο Κέντρο Κινηματογράφου ως Αντιπρόεδρος, για επτά χρόνια. Αργότερα δούλεψε στην ΕΡΤ ως Γενικός Διευθυντής Τηλεόρασης.
Παντρεύτηκε και χώρισε μόνο δύο φορές και έκανε τρεις κόρες.
"Πολλά χρόνια" αργότερα έγραψε το πρώτο του βιβλίο.
