Αυτό το παιχνίδι μου το έμαθε ο πατέρας μου. Είναι, ίσως, το πιο σπουδαίο πράγμα που κληρονόμησα μετά το θάνατό του. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή... Ο πατέρας μου κι εγώ ήμαστε πολύ φτωχοί και ζούσαμε από φιλανθρωπίες. Μια μέρα, ευχήθηκα, ανάμεσα στα πράγματα που θα μας χάριζαν από την εκκλησία, να υπήρχε και μία όμορφη κούκλα. Αντί γι' αυτό, στα χέρια μου έφτασαν μερικές παιδικές πατερίτσες. Τότε, ο πατέρας μου μού εξήγησε ότι δεν είχα κανένα λόγο να στενοχωριέμαι. Αντίθετα, θα έπρεπε να χαίρομαι που δεν είχα ανάγκη να τις χρησιμοποιήσω! Έτσι, κατάλαβα ότι πίσω από κάθε θλίψη υπάρχει κάτι που θα μας κάνει χαρούμενους. Όσο πιο δύσκολο είναι να το βρούμε, τόσο πιο διασκεδαστικό γίνεται το παιχνίδι. Σιγά σιγά, όλοι οι κάτοικοι της πόλης θα αρχίσουν να παίζουν το παιχνίδι της μικρής Πολυάννας και η ζωή τους θα πλημμυρίσει χαρά και αισιοδοξία. Τι θα γίνει όμως όταν η ίδια η Πολυάννα πάψει να πιστεύει σε αυτό;
Η Eleanor Hodgeman Porter, γεννήθηκε στο Λίτλετον του Νιου Χαμσάιρ στις 19 Δεκεμβρίου του 1868. Φοίτησε σε σχολεία της περιοχής, έκανε ιδιαίτερα μαθήματα στο σπίτι και τελικά φοίτησε στο Κονσερβατουάρ της Νέας Αγγλίας, από όπου και επαινέθηκε για τα φωνητικά της σε διάφορα κονσέρτα. Το 1892 παντρεύτηκε τον John Lyman Porter και μετακόμισε στη Μασαχουσέτη. Το πρώτο μυθιστόρημα, "Cross currents", εκδόθηκε το 1907. Το 1912 εκδόθηκε και έγινε μπεστ σέλερ το "Miss Billy". Το 1913 εκδίδεται το πιο γνωστό βιβλίο της, η "Πολυάννα", με ηρωίδα ένα αθεράπευτα αισιόδοξο κοριτσάκι. Το βιβλίο έκανε αμέσως μεγάλη επιτυχία. Το 1960 το βιβλίο μεταφέρθηκε από την εταιρεία Ντίσνεϊ στον κινηματογράφο. Δυο ακόμη βιβλία της Πόρτερ το "Η Πολυάννα μεγαλώνει" και το "Απλώς Δαβίδ" (1916) έγιναν και αυτά μπεστ σέλερ. Η Έλεανορ Πόρτερ πέθανε στο Καίμπριτζ της Μασαχουσέτης στις 21 Μαΐου του 1920.
Μη Διαθέσιμο
