Η θεωρία πολυπλοκότητας (Complexity Theory) είναι ένα σχετικά νέο και συνεχώς αναπτυσσόμενο, διεπιστημονικό πεδίο έρευνας. Προέκυψε μέσα από τη δημιουργική συνάντηση πολλών επιστημονικών κλάδων, όπως είναι η κυβερνητική, η γενική θεωρία συστημάτων, η θεωρία του χάους, τα μαθηματικά των μη γραμμικών συστημάτων και η θερμοδυναμική μακράν της ισορροπίας. Η θεωρία πολυπλοκότητας μας προσφέρει τα μέσα για να κατανοήσουμε μια πραγματικότητα όπου η μάθηση είναι δυνατή και επιθυμητή όχι μόνο σε ατομικό αλλά και σε συλλογικό επίπεδο. Σε αυτή τη θεώρηση, η μάθηση και η προσωπική ανάπτυξη αποτελούν αναδυόμενες ιδιότητες του συλλογικού όλου, προϊόν της συνέργειας των μερών και αντιληπτές μόνο σε αυτό το επίπεδο παρατήρησης του ενιαίου συστήματος. Ένας συμμετοχικός οργανισμός μάθησης μπορεί και αντιμετωπίζει αποτελεσματικότερα τα προβλήματα, τις δυσκολίες και τις προκλήσεις μια δικτυακά και τεχνολογικά διαμεσολαβούμενης κοινωνικής ζωής και πραγματικότητας η οποία εμφανίζει υψηλό βαθμό συμπλοκότητας. Ένας οργανισμός μάθησης είναι πιο ανθεκτικός και προσαρμοστικός στις αλλαγές και στην αποσταθεροποίηση σε σχέση με ένα σύνολο απομονωμένων ανθρώπων. Συλλογικά μπορούμε, υπό προϋποθέσεις, να είμαστε περισσότερο αποτελεσματικοί από ότι ατομικά. Το παρόν βιβλίο αποτελεί μια εισαγωγή στη θεωρία πολυπλοκότητας με έμφαση στις πρακτικές της εφαρμογές στην ψυχολογία και την εκπαίδευση.
Ο Αλέξης Β. Μπράιλας είναι Εκπαιδευτικός, Ψυχολόγος και Διδάκτωρ Ψυχολογίας. Αποφοίτησε από το Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Κρήτης το 2007 και ολοκλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή στο Τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου το 2013, στο πλαίσιο υποτροφίας σπουδών από το ίδρυμα κρατικών υποτροφιών (ΙΚΥ) στην ειδίκευση των παιδαγωγικών. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στις εφαρμογές της συστημικής θεωρίας στην ψυχολογία και την εκπαίδευση, στην ψυχολογία του διαδικτύου και στην παιδαγωγική των πολύπλοκων συστημάτων.
