Μέσα από αυτό το έργο περιγράφεται η καθημερινή ζωή, οι συνήθειες, τα ήθη και έθιμα του Πόντου κατά τη διάρκεια των αρχών του 20ού αιώνα, και πώς τα φιλόδοξα σχέδια των Νεότουρκων και του Μουσταφά Κεμάλ για μια ισχυρή και φυλετικά καθαρή Τουρκία σάρωσαν την ήσυχη και γόνιμη ζωή των Ελλήνων, την ευδαιμονία τους...
Η αληθινή ιστορία του Γιώργου Θαλασσινού και της Αντιγόνης Τουζτσόγλου εξελίσσεται σ' αυτά τα ταραγμένα χρόνια.
Γνωρίστηκαν στον ηπειρωτικό Πόντο το 1920, όταν ο Γιώργος είχε ήδη εξοριστεί από τη Σαμσούντα στα ενδότερα από τους Νεότουρκους. Μετά τον γάμο τους, ο Γιώργος ανεβαίνει αντάρτης στο βουνό για να ξεφύγει από την κεμαλική λαίλαπα, όμως συλλαμβάνεται και καταδικάζεται, μαζί με τόσους άλλους, "δια πεζοπορίας εις θάνατον" από τα περιβόητα "Δικαστήρια της Ανεξαρτησίας" των Νεότουρκων. Η εξορία του διαρκεί τρία χρόνια, όπου διανύει δυόμισι χιλιάδες χιλιόμετρα και διασχίζει δοξασμένα ιστορικά μέρη της Ιωνίας και του Βυζαντίου, για να πάρει τον δρόμο της αντάμωσης με την οικογένειά του στον Πειραιά. Εκεί θα βρει τη γυναίκα του και τον γιο τους, τους χαμένους γονείς και τα αδέλφια του και θα κτίσει μια νέα ζωή στην καινούργια του πατρίδα. Θα προσπαθήσει να σβήσει από τη μνήμη του τις εικόνες ολέθρου που άφηνε πίσω της όλα αυτά τα χρόνια της Γενοκτονίας και του ξεριζωμού η θύελλα οδύνης που διαδέχθηκε τον άνεμο ευδαιμονίας στον Πόντο. Θα τα καταφέρει;
