Ο αναγνώστης του βιβλίου εντυπωσιάζεται από την ειλικρίνεια με την οποία η συγγραφέας περιγράφει τις εμπειρίες της από τους φόβους που βίωνε. Τον εντυπωσιάζει, επίσης, και η ευγνωμοσύνη που εκφράζει στον Δάσκαλο Δημήτρη Κακαλίδη που τη βοήθησε να πορευθεί προς την αφοβία. Ο λόγος της είναι απλός και σαφής. Το ύφος του δεν επηρεάζεται από τα επιστημονικά δεδομένα που παραθέτει, όταν τα διασταυρώνει με τη διδασκαλία του Δ. Κακαλίδη. Περιγράφει τις προσπάθειές της να "νικήσει" το φόβο, που επί τρία χρόνια είχε γίνει καθημερινό πρόβλημα της ζωής της. Το πρόβλημά της μειώθηκε ουσιαστικά μετά τους πρώτους πέντε μήνες από τη μέρα που γνώρισε τον Δ. Κακαλίδη και έλαβε τη βοήθειά του.
Η εργασία της συγγραφέως είναι ένα παράδειγμα που μπορεί να βοηθήσει όσους βιώνουν παρόμοιες καταστάσεις φόβων και φοβιών. Τα θετικά αποτελέσματα που βίωνε την έκαναν να αναζητήσει το δρόμο της πνευματικότητας και έτσι να συνεχίσει την πορεία προς την αφοβία. Είχε πλέον πεισθεί ότι αυτή είναι η μόνη οδός που λυτρώνει τον άνθρωπο από τις καθημερινές δοκιμασίες και τον οδηγεί στο φως, στην αγάπη, στην ελευθερία.
Γεννήθηκε το 1938 στο Νοβοροσίσκι της Ρωσίας και ήρθε στην Ελλάδα το 1939. Σπούδασε οικονομικές και εμπορικές επιστήμες στην Α.Σ.Ο. και Ε.Ε. της Αθήνας.
Παντρεύτηκε το 1965, απέκτησε δύο παιδιά και δούλεψε στο Υπουργείο Οικονομικών πολλά χρόνια.
Το 1990 εμφάνισε ψυχολογικά προβλήματα που εκδηλώνονταν κυρίως με τη μορφή φοβιών.
Το 1994, και ενώ η κατάσταση της υγείας της εξακολουθούσε να παραμένει αμετάβλητη, επισκέφθηκε για πρώτη φορά τον Δάσκαλο Δημήτρη Κακαλίδη, ιδρυτή του πνευματικού κέντρου "Όμιλος Εξυπηρετητών". Απ' αυτόν διδάχθηκε ένα νέο τρόπο αντιμετώπισης της ζωής και των προβλημάτων της μέσα από τη φιλοσοφική θεώρηση ότι τα πάντα είναι μέρος της ζωής.
Στόχος της συγγραφής του βιβλίου είναι η παρουσίαση της πορείας που ακολούθησε, για να ξεπεράσει τις φοβίες της, μια πορεία που συνέχισε να ακολουθεί για την πνευματική της εξέλιξη.
