Τα τελευταία χρόνια όλοι θεωρούσαν την οικονομική ανάπτυξη ως αυταπόδεικτα θετική και οι πολιτικές αντιπαραθέσεις επικεντρώνονταν στους βέλτιστους τρόπους επίτευξής της. Αλλά υπάρχουν ενδείξεις ότι αυτή η κοινή πεποίθηση αρχίζει να χάνει έδαφος. Ο θυμός προς τους «άπληστους» τραπεζίτες και τα «αισχρά» μπόνους τους δίνει τη θέση του σε μια βαθύτερη δυσαρέσκεια προς το οικονομικό σύστημα που στόχο έχει τη συσσώρευση πλούτου. Οι τεράστιες διαφορές στα εισοδήματα και το ολοένα και μεγαλύτερο κενό ανάμεσα στους πλούσιους και του φτωχούς μας οδηγεί σιγά σιγά σε μια διαφορετική θεώρηση των πραγμάτων.
Στο βιβλίο αυτό οι Robert και Edward Skidelsky επιχειρηματολογούν υπέρ της θέσης ότι ο πλούτος δεν είναι αυτοσκοπός αλλά το μέσο για να επιτύχει κανείς και να διατηρήσει ένα καλό βιοτικό επίπεδο. Οι δυο μελετητές ορίζουν την «καλή ζωή», αναλύουν τη σχετικότητα των «μελετών της ευτυχίας μας» και τον περιβαλλοντικό αντίκτυπο της διαρκώς αυξανόμενης ανάγκης μας για κατανάλωση. Καταλήγουν λοιπόν προτείνοντας ένα ριζοσπαστικό νέο μοντέλο αναδιανομής των εισοδημάτων και μια σκέψη για το τι πραγματικά θέλουν οι άνθρωποι από τη ζωή τους.
O Robert Skidelsky είναι επίτιμος καθηγητής πολιτικής οικονομίας στο University of Warwick της Μεγάλης Βρετανίας. Η τρίτομη βιογραφία του για τον John Maynard Keynes έχει τιμηθεί, μεταξύ άλλων, με το βραβείο του Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων (Council of Foreign Relations). Είναι επίσης συγγραφέας του βιβλίου "The World After Communism". Είναι μέλος της Βουλής των λόρδων από το 1991, της Βρετανικής Ακαδημίας από το 1994, καθώς και του διοικητικού συμβουλίου της Σχολής Πολιτικών Ερευνών της Μόσχας.
