Η καλύτερη αγάπη είν' αυτή που έχω και δεν κατακτώ. Που σέβομαι τον άλλο όπως ακριβώς είναι, χωρίς να προσπαθώ να τον αλλάξω. Είναι το χάδι με τη ματιά και την καρδιά κι ας μη φτάνει το χέρι. Είναι να μπορώ να πω:
"Γεια, στο καλό!
Κι ας πονώ...
Πουλί μου ταξιδιάρικο!
Κάθε χειμώνας φέρνει και μια άνοιξη.
Εγώ θα είμαι εκεί να σε καρτερώ...
Πουλί μου ταξιδιάρικο!".
Η Χριστίνα Χριστογιάννη είναι δασκάλα και Διευθύντρια σήμερα Σχολείου της Αθήνας. Γεννήθηκε σ' ένα ορεινό, μικρό χωριό της Ηπείρου. Είναι μητέρα δύο παιδιών.
Ασχολήθηκε με τη συγγραφή βιβλίων που έχουν ως θέμα τη Λογοτεχνία αλλά και τη χαρούμενη μάθηση των παιδιών σ' ένα παράλληλο πρόγραμμα δράσης μέσα κι έξω απ' το σχολείο. Αγάπησε ιδιαιτέρως την ποίηση. Δημοσιεύει κατά καιρούς άρθρα σε έγκυρα επιστημονικά και λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες.
Είναι μέλος της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς και του Κύκλου Παιδικού Βιβλίου, ο οποίος της απένειμε τον πανελλήνιο ετήσιο έπαινο Κ. Π. Δεμερτζή για το δάσκαλο που παρουσίασε έργο σχετικό με τη φιλαναγνωσία και τη διάδοση του βιβλίου γενικότερα (2002).
