Ένας ευφυής πολυμήχανος και οξυδερκής ευγενής, ο αρχιδούκας της Αυστρίας Λουδοβίκος Σαλβατόρ και ένας βλαστός της Ζακύνθου ο ποιητής μας Σαράντης Α. Αντίοχος γεννημένος στο Μαχαιράδο μας προσφέρουν την οπτική λεκτική - ηχητική πανδαισία στο παρόν αφιέρωμα "Πρελούντια για τη Ζάκυνθο".
Ο ποιητής μας Ζακυνθινός ο οποίος ζει στην ξενιτιά, έχει στην ψυχή του τη νοσταλγία για τη μέρα της επιστροφής στην πατρίδα (Νόστιμον Ήμαρ, Οδύσσεια α-9).
0 μέγιστος ποιητής της ανθρωπότητας, ο ποιητής του Αιγαίου πελάγους, ο Όμηρος, γράφει πριν 3.000 χρόνια για τη νοσταλγία του Οδυσσέα να επιστρέψει στην Ιθάκη (και καπνόν αποθρώσκοντα, Οδύσσεια α-58). Λέει για τον Επτανήσιο Οδυσσέα από το Ιόνιο Πέλαγος που έλειψε στην ξένη γη. Μιλάει για το γείτονά μας (ημών των Ζακυνθινών).
Έχουμε να θαυμάσουμε τις φωτογραφίες της Ζακύνθου (1900-1902) που φρόντισε ο Λ.Σ. ίσως μήνες ή έτη φωτός από τη στιγμή της λήψης τους.
Έχουμε να απολαύσουμε τσι "φωτίες" και τα μαντζέτα του ποιητή μας σταλμένα με αγάπη από την ξένη γη. Οι γραπτοί κώδικες - η ελληνική γραφή και η γλώσσα (η ψυχή μας) μας έρχονται "φίλεμα" από τον ποιητή μας προς τέρψη της ψυχής μας (νους ωρά και νους ακούει).
Τι είναι η ζωή μας; Ήχοι, εικόνες, μυρωδιές, γεύσεις, επαφή. Εδώ ο ποιητής μας όλα αυτά μας τα τρατάρει με τα ποιήματά του.
Οι συνειρμοί μας θ' ανοίξουν τον κόσμο μας και την καρδιά μας όπως η χορδή της κιθάρας που πάλλεται και γεμίζει το χώρο μελωδίες.
Παίξε μας ποιητή Ζακυνθινέ από την ξένη τους σκοπούς σου να φρεσκάρουμε και ν' αναστήσουμε τις μνήμες μας όπως όταν μυρίζουμε ένα μανουσάκι -τον καπνό από χόρτα που καίγονται- την κερήθρα με το μέλι και όταν ακούμε τον χαρμόσυνο ήχο από τσι καμπάνες τσι "Αγίας" Μαύρας.
(από τον πρόλογο του εκδότη)
Ο Σαράντης Αντίοχος γεννήθηκε στη Ζάκυνθο του 1938. Σπούδασε Κοινωνιολογία και Πολεοδομία στο Λονδίνο, όπου έζησε αναγκαστικά αυτοεξόριστος στην διάρκεια της δικτατορίας, εργαζόμενος στο αγγλόφωνο αντιστασιακό περιοδικό Greek Report. Αρχικά ασχολήθηκε με τη λαογραφική έρευνα κι έλαβε δύο φορές (1961 και 1964) το Α΄ Βραβείο της εν Αθήναις Γλωσσικής Εταιρείας για αντίστοιχες εργασίες του με θέμα τη γλώσσα και τη λαογραφία της Ζακύνθου. Στο διάστημα 1962-1965 εξέδιδε την Εφημερίδα Ζάκυνθος, με έμφαση στα πολιτιστικά. Συνεργάστηκε δραστήρια στην Διεθνή Συνάντηση Μεσαιωνικού και Λαϊκού Θεάτρου, από το ξεκίνημά της, αναλαμβάνοντας τον συντονισμό της διοργάνωσης των εκδηλώσεών της το 1965 και το 1966. Το 1975, επιστρέφοντας στην Ελλάδα, μεθόδευσε την αναβίωση της Συνάντησης και διετέλεσε επί διετίαν Πρόεδρος του ομώνυμου φορέα. Το 1977 έφυγε για επαγγελματικούς λόγους στο εξωτερικό (Μαδρίτη, Λουξεμβούργο και ξανά Μαδρίτη) όπου μόνιμα ζει τα τελευταία τριάντα χρόνια. Στις αρχές της δεκαετίας του '80 ανέπτυξε έντονη πολιτιστική δραστηριότητα στην Ισπανία και συνέβαλε στην ίδρυση του Ισπανο-Ελληνικού Μορφωτικού Συνδέσμου, φορέα με σοβαρή και μεγάλη προσφορά στις βυζαντινές και νεοελληνικές σπουδές. Τιμήθηκε από την Ισπανική Κυβέρνηση με το παράσημο του Τάγματος της Isabel la Catolica. Έχει λάβει μέρος σε πολλά διεθνή συνέδρια και συνδιασκέψεις για λογοτεχνικά και πολιτισμικά θέματα.
Ο Σαράντης Αντίοχος έχει εκδώσει τα εξής βιβλία ποίησης:
- "Φύλλα Ημερολογίου" (1965),
- "Marginalia-Περιθωριακά" (1982),
- "Τατουάζ" (1985),
- "Πρελούντια για τη Ζάκυνθο" (1988),
- "Σύγχυση αρωμάτων" (1989),
- "Παράθυρο στη μεσημβρία" (1995) και
- "Εξ αντικειμένου" (2000).
Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα Ισπανικά και τα Γαλλικά και έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες, όπως στην "Antologia de Poesia Mediterrania", (Βαλένθια, 1985), και στην ανθολογία σύγχρονης παγόσμιας ποίησης, "20 ans de POE&SIE", στη σειρά L'Exreme Contemporain, του εκδοτικού οίκου Belin (Παρίσι, 1997).
Μη Διαθέσιμο
