Στη δεύτερη σειρά των βυζαντινών πορτραίτων του ο Κάρολος Ντιλ μας μεταφέρει στην καθημερινότητα της εποχής όπου οι Φράγκοι και οι Βυζαντινοί ανακάλυπταν ο ένας τον άλλο.
Οι πολιτικοί γάμοι και οι δολοπλοκίες, οι έρωτες και οι συνωμοσίες άνοιξαν τον δρόμο γι' αυτό που, εκ των υστέρων, εξελίχθηκε στη σύγκρουση δύο πολιτισμών συγγενών μεταξύ τους και όμως τόσο διαφορετικών, της λατινικής Δύσης και της Ανατολικής Αυτοκρατορίας. Ο κόσμος στον οποίο μας μεταφέρει ο Ντιλ μοιάζει με το εργαστήριο όπου δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις γι' αυτή τη σύγκρουση, της οποίας τους μακρινούς απόηχους ακούμε ώς σήμερα ακόμη.
Ο Κάρολος Ντιλ (1859-1944), διαπρεπής Γάλλος βυζαντινολόγος, γεννήθηκε στο Στρασβούργο της Αλσατίας. Σπούδασε στο Παρίσι στην Ecole Normale Superieure και στη συνέχεια έμεινε για δυο χρόνια στη Ρώμη, όπου ασχολήθηκε με τη ρωμαϊκή και βυζαντινή αρχαιολογία. Έγινε καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Νανσί και στη συνέχεια καθηγητής Βυζαντινής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού και αργότερα εξελέγη μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Επισκέφθηκε πολλές χώρες στην Ευρώπη, την Ασία, την Αφρική και την Αμερική, και δίδαξε δύο εξάμηνα στο Harvard. Ο Ντιλ καλλιέργησε όλους τους κλάδους της Βυζαντινολογίας και με τα βιβλία και τη διδασκαλία του άνοιξε νέους δρόμους στη μελετη του βυζαντινού πολιτισμού. Τα κείμενά του ξεχωρίζουν κυρίως για την ακρίβεια και τη σαφήνειά τους, καθώς και για το ύφος τους. Τα πιο γνωστά έργα του είναι "Η βυζαντινή τέχνη στην Ιταλία της Μεσημβρίας" (1894), "Η βυζαντινή Αφρική" (1896), "Ο Ιουστινιανός και ο βυζαντινός πολιτισμός τον Στ' αιώνα" (1901), "Θεοδώρα, αυτοκράτειρα του Βυζαντίου" (1904), "Πορτραίτα Βυζαντινών" (1906-1908), "Εγχειρίδιο βυζαντινής τέχνης" (1910), "Ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας" (1920), "Η βυζαντινή ζωγραφική" (1933), κ.ά.
Μη Διαθέσιμο
