Στις τέσσερις το πρωί της 18ης Ιανουαρίου 1979 ο Μποδοσάκης άφηνε την τελευταία του πνοή στο σπίτι του, στο Ψυχικό.
Η είδηση κυκλοφόρησε αμέσως στην Αθήνα, προκαλώντας την εύλογη συγκίνηση όχι μόνο στους πολλούς φίλους του και στους χιλιάδες εργαζόμενους στις επιχειρήσεις του, αλλά και στον απλό λαό, στο ανώνυμο πλήθος, στα μάτια του οποίου ο Μποδοσάκης φάνταζε κάπως σαν μυθικός ήρωας. Και οι μύθοι δεν πεθαίνουν, δεν είναι δυνατόν να πεθάνουν...
Ο θάνατος τον βρήκε σε ηλικία ογδόντα οκτώ ετών, μια ηλικία κατά την οποία οι άνθρωποι (όσοι κατορθώνουν να φθάσουν μέχρι αυτό το προχωρημένο όριο του βίου) συνήθως έχουν προ πολλού αποσυρθεί από κάθε επιχειρηματική και κοινωνική δραστηριότητα, απολαμβάνοντας τη θαλπωρή του σπιτιού τους. Δεν συνέβαινε όμως αυτό με τον Μποδοσάκη, που βρισκόταν στο γραφείο του από πολύ νωρίς, όπως το συνήθιζε, μέχρι λίγες ημέρες πριν από τον θάνατό του. Γι' αυτό και το άγγελμα του θανάτου του ξάφνιασε.
Οι αθηναϊκές εφημερίδες της επομένης, 19 Ιανουαρίου 1979, ήσαν γεμάτες με πολύστηλα ρεπορτάζ από την περιπετειώδη ζωή και το έργο του μεγάλου 'Ελληνα.
."Πέθανε ο μεγαλύτερος 'Ελληνας βιομήχανος. Συνέβαλε στην αξιοποίηση του εθνικού πλούτου" ήταν ο τίτλος της εφημερίδας Η Καθημερινή.
."88 ετών απεβίωσε χθες ο Μποδοσάκης, αφού κυριάρχησε επί μισόν αιώνα στην οικονομική ζωή του τόπου", έγραφε το Βήμα.
."Ξεκίνησε ξυπόλητος και έγινε ο... Μποδοσάκης" ήταν ο τίτλος του εντυπωσιακού εξάστηλου άρθρου της εφημερίδας Τα Νέα.
."Μποδοσάκης Αθανασιάδης: Πρώτα απ' όλα ήταν πατριδολάτρης" ήταν ο χαρακτηριστικός τίτλος της οικονομικής εφημερίδας Εξπρές.
'Ετσι τελείωσε η ζωή του 'Ελληνα επιχειρηματικού θρύλου της στεριάς, που γεννήθηκε στη Μικρά Ασία στα τέλη του 190υ αιώνα.
Μη Διαθέσιμο
