Η σοφία της οντολογικής πλησμονής του Ενός δημιουργεί την ιεραρχία των καταδεεστέρων προς αυτό τάξεων και σειρών, μέχρι του εσχάτου, ενισχύοντας ακολούθως, την ανάγκη και τον έρωτα της μεθεκτικης σχέσεως του κατωτέρου προς το ανώτερο. Η καρπωτική για τη συνείδηση αναγωγή της στο επίπεδο των ενάδων λαμβάνει τη μορφή μιας θεαγωγίας, η οποία υπάρχει χάριν του Αγαθού κι όχι το Αγαθό χάριν εκείνης.
