Το βιβλίο αυτό αποτελεί έναν λόγο που εκφώνησε ο Λιβάνιος σχετικά με το κλείσιμο ή την καταστροφή των ναών που βρίσκονταν στην Αντιόχεια ή στη γύρω από την πόλη, αγροτική περιοχή. Ο λόγος αποτελεί μια πολύτιμη ιστορική πηγή για τη διαδικασία της μετάβασης από την παλαιά θρησκεία στο χριστιανισμό, τις διαδικασίες που ακολούθησαν, τις αυθαιρεσίες που έγιναν και τα πρόσωπα ή τους θεσμούς που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην κρίσιμη αυτή φάση της ύστερης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Ο πολυγραφότερος συγγραφέας της αρχαιότητας, ο μεγαλύτερος ρήτορας και σοφιστής του αιώνα του (4ος μ.Χ.), το "σταθερό πρότυπο ύφους για όλους τους μεταγενέστερους (βυζαντινούς) ρήτορες, δασκάλους και ανθρώπους των γραμμάτων" δάσκαλος ο ίδιος του Μεγ. Βασιλείου, του Ιω. Χρυσοστόμου αλλά και του Ιουλιανού. Το τεράστιο σε όγκο έργο του αποτελεί μια από τις σημαντικότερες ιστορικές πηγές της ύστερης αρχαιότητας. Σε μια εποχή που η ανθρωπότητα διάβαινε το κατώφλι του Μεσαίωνα, ο Λιβάνιος όρθωνε το ανάστημά του για να υπερασπιστεί τον ελληνικό πολιτισμό και ήρθε σε σύγκρουση με τον μισαλλόδοξο σκοταδισμό των πιστών του χριστιανικού δόγματος. Στην Ελλάδα, το όνομα και το έργο του παραμένουν εδώ και αιώνες στην αφάνεια και η "επίσημη" φιλολογία τον αγνοεί σκανδαλωδώς.
Μη Διαθέσιμο
