Το βιβλίο αυτό απευθύνεται σε φοιτητές παιδαγωγικών τμημάτων και σε εκπαιδευτικούς που διδάσκουν φυσικές επιστήμες -κυρίως στην πρωτοβάθμια και γυμνασιακή εκπαίδευση -αλλά και σε όλους όσοι ενδιαφέρονται για τη διδακτική των φυσικών επιστημών.
Το βιβλίο στηρίζεται σε δύο ιδέες: Πρώτον, ότι οι φυσικές επιστήμες μπορούν να διδαχθούν με τρόπο ώστε να συνειδητοποιήσουν οι μαθητές την εφαρμογή της επιστημονικής γνώσης στην καθημερινή τους ζωή και μάλιστα έτσι ώστε να αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο βλέπουν καθημερινά πράγματα και γεγονότα (π.χ. το κλώτσημα μιας μπάλας, το δάγκωμα ενός κομματιού πίτσας, ένα ρομαντικό ηλιοβασίλεμα). Δεύτερον, ότι η διδασκαλία και η εκμάθηση των φυσικών επιστημών πρέπει να συμβάλουν στην επίτευξη ουσιαστικών εκπαιδευτικών σκοπών όπως η ανάπτυξη της δημιουργικής φαντασίας, κριτικής σκέψης και ηθικής κρίσης και να προάγουν τη γενικότερη παιδεία των μαθητών.
Ξεκινώντας με προβληματισμούς και προτάσεις που αφορούν το τι σημαίνει να είναι ένα άτομο επιστημονικά εγγράμματο, στο πρώτο μέρος του βιβλίου προτείνεται μια οργάνωση του περιεχομένου του αναλυτικού προγράμματος γύρω από α) επιστημονικές ιδέες, β) πρακτικά θέματα και προβλήματα που σχετίζονται με την καθημερινή ζωή του μαθητή και γ) θέματα και προβλήματα στο πλαίσιο επιστήμη/τεχνολογία/κοινωνία και συζητιούνται γενικότερα θέματα που αναφέρονται στη φύση των φυσικών επιστημών, στο πώς μαθαίνουν τα παιδιά φυσικές επιστήμες, στην ανάπτυξη στάσεων και δεξιοτήτων, στα διάφορα διδακτικά/μαθησιακά μοντέλα, καθώς και στη διαδικασία επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών που διδάσκουν φυσικές επιστήμες. Στο δεύτερο μέρος αναφέρονται θέματα που αφορούν την ανάπτυξη της φαντασίας, την πρόκληση του θαυμασμού μέσω των επιστημονικών ιδεών καθώς και τη χρήση της αφήγησης και των αισθησιοκινητικών εμπειριών στο πλαίσιο της διδασκαλίας και της μάθησης των φυσικών επιστημών. Επίσης συζητιούνται η διεπιστημονική, διαθεματική και ολιστική/οικολογική προσέγγιση της διδασκαλίας.
Τα κεφάλαια τόσο του πρώτου όσο και του δεύτερου μέρους του βιβλίου μπορούν να εκληφθούν ως επιχειρήματα υπέρ της θέσης ότι χρειάζεται να επαναπροσδιορίσουμε και να αναμορφώσουμε το αναλυτικό πρόγραμμα και τη διδασκαλία των φυσικών επιστημών. Με το σκεπτικό μάλιστα, ότι μια ουσιαστική αναμόρφωση πρέπει να ξεκινά από τις "ρίζες", δηλαδή μέσα από τη σχολική τάξη, τα κεφάλαια αυτά- ιδιαίτερα του δεύτερου μέρους όπως υποστηρίζει ο καθηγητής Robert Yager στο πρόλογο του βιβλίου -αποτελούν τροφή για σκέψη για εκείνους τους εκπαιδευτικούς που πιστεύουν ότι μπορούν να συμβάλουν στην αναμόρφωση της διδακτικής πράξης.
Ο Γιάννης Χατζηγεωργίου είναι Καθηγητής στο Πανεπιστήµιο Αιγαίου. Είναι πτυχιούχος του Φυσικού Τµήµατος της Φυσικοµαθηµατικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστηµίου Θεσσαλονίκης, κάτοχος δύο µεταπτυχιακών τίτλων, στη Βιοκινητική και στην Εφαρµοσµένη Διδακτική-Διδακτική των Φυσικών Επιστηµών, από το Πανεπιστήµιο Leeds της Αγγλίας, και διδάκτορας του Πανεπιστηµίου Northern Iowa των ΗΠΑ στη γνωστική περιοχή των αναλυτικών προγραµµάτων και της διδακτικής. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα αφορούν αφενός στην αναµόρφωση των αναλυτικών προγραµµάτων από µια ευρύτερη σκοπιά, αφετέρου στην ανάπτυξη των εννοιών της Φυσικής σε µικρά παιδιά, κυρίως µέσω της χρήσης της αφήγησης και των αισθησιοκινητικών εµπειριών. Έχει δηµοσιεύσει µελέτες του σε διεθνή και ελληνικά περιοδικά και συνεργάζεται κυρίως µε τα Πανεπιστήµια Leeds, Northern Iowa, Kansas και Simon Fraser στο οποίο είναι συνεργάτης του Kieran Egan και Associate Director στο IERG.
