Λοιπόν, Έλληνες, είναι καιρός να συνέλθετε και να γευτείτε την ασυναγώνιστη σοφία, να εκπαιδευτείτε με τον θείο Λόγο και να μάθετε για τον άφθαρτο βασιλιά. Να γνωρίσετε από κοντά και να τιμήσετε αυτούς τους ήρωες που δεν επιδιώκουν ποτέ τον φόνο των λαών. Γιατί αυτός ο βασιλιάς μας δεν θέλει τη δύναμη των σωμάτων ευγενικής καταγωγής, αλλά μια καθαρή ψυχή που να περιβάλλεται από οσιότητα.'Ήδη ο θείος λόγος διαρκώς μας προστατεύει και μας καθοδηγεί και τα συνθήματα του βασιλιά μας μας στρέφουν σε θεϊκές πράξεις λες και μας διαπερνάει η δύναμη του Λόγου του Θεού (σαν μια σάλπιγγα που ξεσηκώνει μια ειρηνική ψυχή που βρίσκεται σε διαρκή πόλεμο), και απομακρύνει τα φοβερά πάφη και διδάσκει πώς να σβήνουμε τα φλογερά πάθη της ψυχής. Αυτή η διδασκαλία δεν αποβλέπει στη δημιουργία ποιητών ούτε κατασκευάζει φιλοσόφους ούτε φοβερούς ρήτορες, αλλά με τη συνεχή παιδεία κάνει τους θνητούς αθάνατους, τους ανθρώπους τους κάνει Θεούς και τους ανυψώνει πάνω από τις κορυφές του Ολύμπου.
Ελάτε, λοιπόν, εκπαιδευτείτε και γίνετε, όπως εγώ· γιατί και εγώ ήμουν κάποτε, όπως είστε εσείς τώρα. Αυτά, όμως, τα ελαττώματα μου μου τα αφαίρεσαν τα θεϊκά κηρύγματα και η δύναμη του θείου Λόγου· γιατί ο Λόγος του Θεού διώχνει από τα κατάβαθα της ψυχής τα φοβερά πάθη, που διεγείρουν οι αισθήσεις...»
Ο μάρτυς και φιλόσοφος Ιουστίνος γεννήθηκε από ελληνική οικογένεια στην πόλη Νεάπολη της Σαμάρειας το 110 μ.Χ. Είναι ο σημαντικότερος από τους χριστιανούς απολογητές του β΄ αιώνα και μία από τις σπουδαιότερες μορφές της αρχαίας Εκκλησίας. Μαρτύρησε το 165 μ.Χ. μαζί με άλλους μαθητές του γιατί αρνήθηκε να θυσιάσει στα είδωλα. Η Εκκλησία τον αναγνώρισε και καθιέρωσε ως άγιο της χριστιανικής πίστεως.
Μαθήτευσε κοντά σε διαφορετικούς φιλοσόφους, κοντά σε δασκάλους διαφορετικών σχολών φιλοσοφίας, αλλά κατέληξε να ασπαστεί τις πλατωνικές δοξασίες.'Ίδρυσε φιλοσοφική σχολή στη Ρώμη, φορώντας την τήβεννο του φιλοσόφου και ήρθε σε σύγκρουση με τον κυνικό φιλόσοφο Κρήσκεντα. Μία τυχαία συνάντηση του με έναν γέροντα έγινε αφορμή να γνωρίσει τον χριστιανισμό και να βρει στη χριστιανική σκέψη την αληθινή, την όντως φιλοσοφία, θεωρούσε τον εαυτό του φιλόσοφο και πίστευε ότι όλοι οι χριστιανοί είναι φιλόσοφοι, επειδή ακολουθούν την αληθινή φιλοσοφία.
Ο Ιουστίνος, αν και αρνείται τη μυθολογία των Ελλήνων και την ειδωλολατρική λατρεία, θεωρεί ότι μπορεί να υπάρξει συνάντηση του χριστιανισμού με την ελληνική φιλοσοφία, και μάλιστα ειδικότερα με την πλατωνική σκέψη, επισημαίνοντας ότι οι φιλόσοφοι γνώρισαν, έστω και ατελώς, τον Θεό. Η γνώση αυτή πραγματοποιήθηκε μέσω του Λόγου, καθώς υπάρχει το σπέρμα του Λόγου στη Δημιουργία. Πρόκειται για τον περίφημο σπερματικό Λόγο, άποψη πού ήδη υπήρχε στους στωικούς, μόνο που στην περίπτωση του Ιουστίνου χρησιμοποιείται για να δείξει ότι όλα όσα είναι ορθά στην ελληνική φιλοσοφία ανάγονται τελικά στον Χριστό.
