Το βιβλίο "Προσδοκία" χωρίζεται σε δύο μέρη: Το πρώτο περιλαμβάνει ποιήματα ποικίλων εμπνεύσεων -τα περισσότερα λυρικά- και το δεύτερο, μια σειρά αισθηματικών επιστολών με τίτλο "Χωρίς παραλήπτη". Επιστολές που απευθύνονται σε μια ιδεατή αγαπημένη, που μοιάζει να αναδύεται και να σβήνει στη φαντασία του Χρήστου Γιουσμαδόπουλου μ' έναν τρόπο στωικής επίκλησης, δραματικής κάποτε, διατυπώνοντας σκέψεις, στοχασμούς και ερωτικές εκμυστηρεύσεις, που είναι ολοφάνερο ότι εκπυρώνονται από μια ψυχή διψασμένη για έρωτα και ζωή.
Οι στίχοι του Χρήστου στην αγαπημένη του -και μιλώ για τους ερωτικούς- είναι ένας καταρράχτης τρυφερότητας, λατρείας και αγγελικού έρωτα, που ζει εξαγνισμένος μακριά από τις ανθρώπινες αυταπάτες. Έρωτας που γίνεται στο τέλος ένα ονειρόδραμα παραμυθιού.
Σ' ένα τέτοιο αισθητικό "περιβάλλον" όλα προβάλλονται, ακόμα και τα καθημερινά, με τρόπο ποιητικό κι ο ποιητής γίνεται άθελά του άθυρμα των ίδιων του των στοχασμών. Τότε, αρχίζει να μισεί τον εαυτό του και να κυκλώνεται από μια διάθεση αυτοκαταστροφής.
(Δημήτρης Νικορέτζος)
Ο Χρήστος Γιουσμαδόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα από γονείς Αθηναίους και και κατοικεί στο Αιγάλεω.
Σε ηλικία επτά ετών, ως τακτικός σπουδαστής της Σχολής Μοντέρνας Μουσικής, γράφτηκε στο Ωδείο και με καθηγήτρια την Τριανταφυλλιά Ψαρρά ξεκίνησε μαθήματα Μουσικής Παιδείας.
Εν έτει 2006 φοιτητής στο Τμήμα Λογιστικής της Σχολής Διοίκησης και Οικονομίας των ΤΕΙ Κοζάνης, σταδιοδρομεί ως καθηγητής Αρμονίου και Ανωτέρων Θεωρητικών, παράλληλα πραγματοποιεί Κλασικές Σπουδές Πιάνου, με καθηγητή το Θεόδωρο Βαφειάδη.
Η ποίηση κατέχει εξέχουσα θέση στην καρδιά του και η ροπή του προς αυτή δεν άργησε διόλου να φανεί, καθώς τα πρώτα του τετράστιχα τα σκάρωσε όταν ήταν ακόμα μαθητής του Δημοτικού.
