Τα διηγήματα που περιέχονται στο "Πρόσωπο του Χαμένου Μέλλοντος" είναι ένας καθρέπτης της συμπεριφοράς μας στις σχέσεις μας με τους άλλους, μια πινακοθήκη προσώπων που συμμετέχουν στην καθημερινή ζωή μας. Ο διευθυντής, ο δάσκαλος, ο υπάλληλος, ο σταθμάρχης, ο παππούς, ο μαθητής, ο έμπορος - άνθρωποι που παίζουν τον καθοριστικό τους ρόλο στον τρόπο που ζούμε και μπορεί να είναι ο δικός μας πατέρας, ο δικός μας διευθυντής, ο δικός μας δάσκαλος ή ακόμη και εμείς οι ίδιοι. Ο χρόνος όσων συμβαίνουν και λέγονται μπορεί να είναι χθεσινός ή σημερινός. Ο τόπος κι αυτός ακαθόριστος. Μόνο μία-δύο φορές γίνεται κάποια φευγαλέα αναφορά σε τοπωνύμια του Πειραιά, της γενέτειρας πόλης του Κώστα Νεστορίδη.
