Πώς αγαπάν ένα χρυσόψαρο

Τα πόδια σου είναι παγωµένα.
Μην κλαις,
σε λίγο θ’ ανάψει η θέρµανση και θα ζεσταθούµε,
η βροχή θα σταµατήσει,
οι δρόµοι θα ξεβροµίσουν,
τα παιδιά θα βγούνε να παίξουν.
Κάτσε λίγο ακόµα.
Να,
βάλε να πιεις,
το µπουκάλι είναι στο πάτωµα,
πάρε ένα τσιγάρο,
το πακέτο είναι στο κοµοδίνο·
πάρε το πάπλωµα στη µεριά σου,
πάρε το µαξιλάρι µου.
Τι θα κρατήσεις για ’σένα; µε ρωτάς…
τον µεγαλύτερό σου φόβο,
το κραγιόν σου πάνω στ’ αποτσίγαρο.
Μόνο κάτσε λίγο ακόµα,
είναι δυο ώρες µέχρι να ξηµερώσει.

Ποιήµατα καθηµερινά, ρεαλιστικά γραµµένα σε απλό και άµεσο λόγο. Ο Θάνος Καπλάνης δηµιουργεί µε τους στίχους του µικρές ιστορίες και υπέροχες εικόνες.