To 1900 o Ράινερ Μαρία Ρίλκε συναντά τη ζωγράφο Πάουλα Μόντερσον-Μπέκερ στην αποικία καλλιτεχνών Βορπσβέντε και συνδέεται αμέσως μαζί της με μια πολύ δυνατή φιλία.
Το 1907 η ζωγράφος πεθαίνει απρόσμενα πάνω στη γέννα του πρώτου της παιδιού σε ηλικία μόλις 31 ετών. Ο Ρίλκε θα γράψει γι' αυτήν ένα χρόνο μετά, στο Παρίσι, το Ρέκβιεμ για μια φίλη. Ο ποιητής αναθυμάται, θρηνεί, συνομιλεί με τη νεκρή φίλη, πάνω από όλα όμως στοχάζεται πάνω στα
θέματα του θανάτου, της ζωής, της καλλιτεχνικής δημιουργίας, της φιλίας και του έρωτα δημιουργώντας ένα συγκλονιστικό ποιητικό κείμενο.
Λίγες μέρες αργότερα, ο Ρίλκε γράφει ένα δεύτερο ρέκβιεμ αφιερωμένο στη μνήμη του νεαρού ποιητή Βολφ Γκραφ φον Κάλκροϊτ, που είχε αυτοκτονήσει δύο χρόνια πριν, και αποστέλλει αμέσως τα δύο κείμενα στον εκδότη του εκφράζοντας την επιθυμία να εκδοθούν μαζί σε έναν μικρό τόμο
- επιθυμία που πραγματοποιείται την αμέσως επόμενη χρονιά (1909).
Τα δύο ρέκβιεμ συγκροτούν έναν ποιητικό κύκλο και κατέχουν σημαντική θέση στο έργο του ποιητή, προαναγγέλλοντας τα αριστουργήματα της τελευταίας περιόδου (Ελεγείες του Ντουίνο και Σονέτα στον Ορφέα), αφού εδώ θα βρούμε ήδη πολλές από τις κατασταλαγμένες απόψεις του σχετικά
με την κοσμοθεωρία και την ποιητική του, και εν σπέρματι πολλές από τις ιδέες που θα αναπτυχθούν αργότερα.
Η παρούσα έκδοση παρουσιάζει για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα το εκδοτικό εγχείρημα του 1909. Των δύο ρέκβιεμ προτάσσεται εισαγωγή της Α. Αντωνοπούλου, που προσφέρει χρήσιμα ερμηνευτικά κλειδιά στον αναγνώστη για την κατανόηση των έργων, καθώς και εικονογράφηση
με έργα της Πάουλα Μόντερσον-Μπέκερ.
Ο Αυστρογερμανός ποιητής Ράινερ Μαρία Ρίλκε (1875-1926) γεννήθηκε στην Πράγα από πατέρα πρώην στρατιωτικό και μητέρα μια κοσμική γυναίκα, από πλούσια οικογένεια βιομηχάνων, κόρη αυτοκρατορικού συμβούλου. Ως παιδί και έφηβος δεν υπήρξε ιδιαίτερα ευτυχισμένος. Η παιδεία του ήταν ανοργάνωτη και αποσπασματική. Αρχικά ακολουθεί στρατιωτική εκπαίδευση, όμως αδυνατεί να προσαρμοστεί και τελικά λόγω εύθραυστης κράσης την εγκαταλείπει. Εισάγεται στην Εμπορική Σχολή του Λίντς, άλλα μετά από έναν χρόνο επιστρέφει στην Πράγα και συγκεντρώνεται στις σπουδές του το 1895 εγγράφεται στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου και διδάσκεται λογοτεχνία, ιστορία της τέχνης, φιλοσοφία και για ένα εξάμηνο νομικά. Συνεχίζει τις σπουδές του σε Μόναχο και Βερολίνο. Ταξιδεύει ακατάπαυστα σε όλη την Ευρώπη. Καρπός των επισκέψεων του στη Ρωσία, που θα αποτελέσουν ορόσημο στη ζωή του, είναι το "Ωρολόγιον" (1905). Το 1901 παντρεύεται τη γλύπτρια Κλάρα Βέστχοφ και την ίδια χρονιά γεννιέται η κόρη τους. Εγκαθίσταται στο Παρίσι, το γεωγραφικό και καλλιτεχνικό του επίκεντρο για δώδεκα περίπου χρόνια, όπου συνδέεται στενά με τον Ροντέν και εξελίσσει ένα νέο ύφος ακραίας γλωσσικής και λυρικής εκλέπτυνσης, το όποιο αντανακλάται στα "Νέα Ποιήματα" (1907- 1908) και τις "Αναμνήσεις τον Μάλτε Λάουριντς Μπρίγκε" (1910). Περιέρχεται σε δημιουργική κρίση και βαθύτατη κατάθλιψη έως το 1922, όποτε εν μέσω δημιουργικού παροξυσμού ολοκληρώνει τις "Ελεγείες του Ντουίνο" (1923), που συνέλαβε σε μια στιγμή διαύγειας το 1912 στην Ιταλία, ενώ συνθέτει σε διάστημα λίγων μόλις ημερών τα "Σονέτα στον Ορφέα" (1923), εμπνευσμένα από τον θάνατο ενός νεαρού κοριτσιού· τα δύο αυτά έργα θα θεωρηθούν τα ποιητικά του αριστουργήματα και θα του χαρίσουν διεθνή φήμη. Ο Ρίλκε έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στο Μυζό, κοντά στη λίμνη της Γενεύης, στην κοιλάδα του Ροδανού, και πέθανε στις 29 Δεκεμβρίου του 1926 στο σανατόριο του Βαλμόν στην Ελβετία από λευχαιμία. Σύμφωνα με τον θρύλο ο Ρίλκε ασθένησε όταν αγκυλώθηκε από το αγκάθι ενός ρόδου καθώς φρόντιζε τον κήπο του.
