Ένα από τα καλύτερα βιβλία του Ζίγκμουντ Μπάουμαν, μια συνοπτική παρουσίαση των κυριότερων ιδεών και σκέψεων που επεξεργάζεται τα τελευταία χρόνια. Στην ιδιαίτερα παραγωγική τελευταία περίοδο της ζωής του, προσπαθεί να ρίξει φως στην ανθρώπινη κατάσταση στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Μας δίνει έτσι ένα βιβλίο πολεμικό στο ύφος αλλά συνάμα συναρπαστικό, στο οποίο πραγματεύεται, μεταξύ άλλων, τις επιπτώσεις της "αρνητικής παγκοσμιοποίησης", το ξερίζωμα των ανθρώπων και τα μεταναστευτικά κύματα, τον κατακερματισμό των πόλεων και των δημόσιων χώρων προς όφελος της κατασκευής ατομικών φρουρίων, τον εκθειασμό της αγοράς, τον περιορισμό του κοινωνικού κράτους και την καλλιέργεια του φόβου.
Ο Ζίγκμουντ Μπάουμαν γεννήθηκε στο Πόζναν της Πολωνίας το 1925. Σε ηλικία 18 ετών κατετάγη στον Ελεύθερο Πολωνικό Στρατό και πολέμησε ενάντια στη ναζιστική κατοχή. Παρέμεινε στο στρατό και μετά τη λήξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου αλλά τελικά αποστρατεύτηκε εξαιτίας της αντισημιτικής εκκαθάρισης. Ο Μπάουμαν ολοκλήρωσε μεταπτυχιακό κύκλο σπουδών στις κοινωνικές επιστήμες και το 1954 έγινε λέκτορας στη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Βαρσοβίας. Ζει από το 1968 στην Αγγλία. Από το 1972 μέχρι το 1990 διετέλεσε καθηγητής και πρόεδρος του τμήματος Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου του Λιντς. Σήμερα είναι ομότιμος καθηγητής κοινωνιολογίας στα Πανεπιστήμια του Λιντς και της Βαρσοβίας. Η σκέψη του Μπάουμαν έχει δεχτεί επιρροές από σημαντικούς διανοούμενους του 19ου αιώνα, όπως τον Καρλ Μαρξ και τον Μαξ Βέμπερ, αλλά και του 20ού αιώνα, όπως τον Τεοντόρ Αντόρνο, τον Κορνήλιο Καστοριάδη και τον Εμανουέλ Λεβινάς. Ο Μπάουμαν πιστεύει ότι η κοινωνιολογία είναι υπόθεση ηθική: "Το να σκεφτόμαστε κοινωνιολογικά σημαίνει ότι καταλαβαίνουμε περισσότερο τους ανθρώπους γύρω μας, κατανοούμε τις ελπίδες τους και τις επιθυμίες τους, τις ανησυχίες και τα προβλήματά τους". Έχει τιμηθεί με τα βραβεία European Amalfi Prize for Sociology & Social Sciences (1990) και Adorno (1998).
