Τα μικρά αυτά κείμενα γράφτηκαν με την πεποίθηση ότι τα δεκαοκτώ χρόνια, που δίνουμε ΡΙΖΕΣ και ΦΤΕΡΑ στα παιδιά μας για να στεριώσουν και για να μπορούν να φύγουν τη σωστή στιγμή, είναι από τα καλύτερα δεκαοκτώ χρόνια και της δικής μας ενήλικης ζωής. Ενώ λοιπόν κάνουμε αυτήν τη μοναδικά σοβαρή δουλειά που πρόκειται να έχει αποφασιστική επιρροή στη ζωή τους ολόκληρη, καλό θα ήταν να περάσουμε όλοι μαζί χαρούμενα και αξέχαστα. Αυτά τα κείμενα μιλούν για κάτι που δεν το βρίσκουμε συχνά γραμμένο πουθενά. Περιγράφουν το τι γίνεται πέραν του "μαμ και νάνι", μας θυμίζουν τη μαγευτική πλευρά αυτής της ηλικίας και μας βοηθούν να ακούμε τα παιδιά μας καλύτερα με αυτό το "τρίτο" αυτί. Αν μοιάζουν να δίνουν έμφαση στη βρεφική και μικρή παιδική ηλικία είναι γιατί αυτή είναι η καλύτερη προετοιμασία για την υποτιθέμενη δύσκολη περίοδο της εφηβείας. Και για τη ζωή τους ολόκληρη.
H Aνθή Δοξιάδη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα -ευτυχώς. Την εποχή που περνούσαν γιασεμιά στις βελόνες του πεύκου. Σπούδασε και πήρε διδακτορικό στην Αμερική. Ξεκίνησε το "Περιβολάκι", πρότυπο κέντρο για παιδιά με σοβαρές συναισθηματικές διαταραχές, και κάνει ψυχοθεραπεία με ενήλικες. Έχει δύο γιους που της έμαθαν τα πιο σημαντικά απ’ όσα ξέρει.
