Το νησί της Ρόδου είχε την τύχη να φωτογραφηθεί όσο κανένα άλλο. Η φύση το προίκισε με ιδιαίτερες φυσικές ομορφιές και η ιστορία το ευλόγησε με θρύλους και παραδόσεις ξακουστές σε ολόκληρο τον κόσμο.
Σκοπός του βιβλίου είναι να καλυφθεί μια περίοδος εκατό χρόνων, από το 1850 οπότε υπολογίζεται ότι έγινε εκεί η πρώτη φωτογραφία, μέχρι το 1950, χρονολογία που σηματοδοτεί το τέλος της δουλείας αιώνων μετά τα γεγονότα της απελευθέρωσης και της ενσωμάτωσης με την Ελλάδα.
Οι δυσκολίες της προσπάθειας ήταν δύο. Αφενός η έλλειψη επαρκών πηγών για την ζωή και την δράση των φωτογράφων των χρόνων εκείνων και αφετέρου, η πληθώρα φωτογραφιών από επαγγελματίες και ερασιτέχνες φωτογράφους που έπρεπε να ταυτοποιηθούν και να χρονολογηθούν.
Έτσι αποφασίστηκε να δημοσιευθούν οι σημαντικότερες φωτογραφίες της πόλης και της υπαίθρου, οι περισσότερες από τις οποίες προέρχονται από την προσωπική μου συλλογή. Οι υπόλοιπες αντλήθηκαν από μουσεία και ιδρύματα στην Ελλάδα και το εξωτερικό, φίλους συλλέκτες και συγγενείς των παλιών ντόπιων φωτογράφων. Πρόθεση ήταν να αναδειχθεί πρωτίστως η εικόνα και έτσι οι φωτογραφίες τοποθετήθηκαν σε μια χρονική και θεματική αλληλουχία, διανθισμένες με μικρά επιλεκτικά κείμενα περιηγητών και συγγραφέων της εποχής.
Η προσπάθεια όμως αυτή δεν θα ήταν ολοκληρωμένη αν δεν υπήρχε αναφορά στους φωτογράφους, στους αφανείς αυτούς ήρωες στους οποίους οφείλονται όλες αυτές οι μοναδικές αποτυπώσεις του χρόνου. Προορισμένος να βρίσκεται πίσω από τη μηχανή, ο φωτογράφος κλειδώνει το χρόνο, τον ακινητοποιεί και μας τον παραδίνει αποτυπωμένο στο φωτογραφικό χαρτί. Έτσι ο καθένας από αυτούς μας διηγείται και μία ιστορία που αργότερα μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμη πηγή γνώσης του παρελθόντος. Μια ιστορία που την είδαν καθαρή όπως την φωτίζει ο ήλιος και πρώτοι αυτοί ανάμεσα σε άλλους είδαν τη Ρόδο του περασμένου αιώνα να αλλάζει και να μεταμορφώνεται.
Ο Συμεών Μ. Δοντάς πέρασε τα παιδικά και μαθητικά του χρόνια στη Ρόδο, αποφοίτησε από το Βενετόκλειο Λύκειο το 1988, το 1995 πήρε πτυχίο Χειρουργού Οδοντιάτρου και από το 1999 εξασκεί το επάγγελμα στ' Αφάντου όπου και διαμένει μόνιμα. Το 1999 παντρεύτηκε τη Βέρα Σ. Δοντά με την οποία απέκτησε δυο γιούς, τον Μιχάλη το 2000 και τον Σάββα το 2001. Το βιβλίο "Αφάντου: Ταξίδι στο χρόνο" αποτελεί την πρώτη συγγραφική προσπάθειά του ο οποίος ύστερα από συστηματική έρευνα και εργασία πέντε και πλέον ετών σε δημόσια και ιδιωτικά αρχεία, βιβλιοθήκες σε Ελλάδα και εξωτερικό και προσωπική επαφή με ανθρώπους κατάφερε να συλλέξει και να διασώσει ένα αξιόλογο υλικό.
