Η εφαρμογή στην πράξη του Ν. 3869/2010 για τη ρύθμιση των οφειλών των υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων κατέδειξε κρίσιμες αδυναμίες του. Οι υποβαλόντες αίτηση για ένταξη στο νόμο οφειλέτες επωφελούμενοι ορισμένων ευνοϊκών ρυθμίσεων και έχοντας εξασφαλίσει αναστολή εκτελέσεως των καταδιωκτικών κατά της περιουσίας τους μέτρων, διέκοπταν αμέσως την εξυπηρέτηση των χρεών τους μέχρι τη μακρινή δικάσιμο εκδικάσεως της αιτήσεως.
Ο μη διακρινόμενος για τη νομοτεχνική του κομψότητα πρόσφατος Ν. 4161/2013 μετέβαλε ουσιωδώς την προδικασία σε βαθμό τέτοιο ώστε ο οφειλέτης να υποχρεώνεται να καταβάλει ορισμένο ποσό έναντι των χρεών του ανάλογο με τις δυνατότητές του οριζόμενο σε πρώτη φάση από το νόμο και στη συνέχεια από τον Ειρηνοδίκη. Η αξιοποίηση με τον τρόπο αυτό του χρονικού διαστήματος μέχρι την οριστική εκδίκαση της αιτήσεως εκτιμάται ότι αποβαίνει σε όφελος όλων των εμπλεκομένων μερών.
Η τρίτη έκδοση του έργου ερμηνεύει τις μεταβολές που επέφερε ο νέος νόμος, αξιοποιεί αξιόλογο μέρος της δημοσιευθείσας, κυρίως, σε νομικά περιοδικά νομολογίας με βάση τις νέες διατάξεις αλλά και την ήδη διαμορφωθείσα υπό το παλαιό και διατηρούμενο ακόμη καθεστώς. Τέλος περιλαμβάνονται αιτιολογικές εκθέσεις, χρήσιμα υποδείγματα αιτήσεων του οφειλέτη και άλλων εγγράφων κι αναλυτικό ευρετήριο όρων.
Μη Διαθέσιμο
