Ο κεντρικός ήρωας αυτής της σκληρής αλλά και τρυφερής ιστορίας, ο Νικίτα, έχει την ιδιομορφία να χάνει τις αισθήσεις του μπροστά στο κακό. Διασχίζει τη σύγχρονη Ρωσία μέσα σε βαγόνια τρίτης θέσεως και συναντάει όλων των ειδών τους ανθρώπους. Μέθυσοι, ομοφυλόφιλοι, μοναχικές μητέρες που παλεύουν να θρέψουν τα παιδιά τους, έκφυλοι ιερείς και εμπνευσμένοι ποιμένες, γριές εγκαταλειμμένες στη μοίρα τους, δανδήδες και πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, ερωτευμένες φοιτήτριες, πανκ σκηνοθέτες και άβουλοι προγραμματιστές ηλεκτρονικών υπολογιστών είναι οι ψηφίδες που συνθέτουν αυτό το πολύχρωμο, πολύπαθο και ζωντανό μωσαϊκό που είναι η σύγχρονη Ρωσία.
Δεν είναι τυχαίο ότι η Κλιουτσάροβα έγινε δεκτή από το αναγνωστικό κοινό και τους ομότεχνούς της ως μια από τις πιο ελπιδοφόρες φωνές της σύγχρονης ρωσικής λογοτεχνίας, όπως και ότι το βιβλίο της αυτό πολεμήθηκε από τους εκπροσώπους της κατεστημένης λογοτεχνικής σκηνής της πατρίδας της, οι οποίοι με ύβρεις και λοιδορίες προσπάθησαν να μειώσουν τη συγγραφέα.
Η Ναταλία Κλιουτσάροβα γεννήθηκε το 1981 στην πόλη Περμ της κεντρικής Ρωσίας. Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές της στη Φιλολογική Σχολή του Πανεπιστημίου του Γιαροσλάβ, εργάστηκε για ένα διάστημα ως εσωτερική συντάκτρια ειδήσεων σε τοπικούς τηλεοπτικούς σταθμούς. Παράλληλα, ήταν η διευθύντρια σύνταξης του λογοτεχνικού αλμανάκ της πόλεως του Γιαροσλάβ με τον ευφάνταστο τίτλο "Παίζοντας με τους κλασικούς". Μετά από σποραδικές δημοσιεύσεις ποιημάτων και διηγημάτων της σε τοπικά περιοδικά, το 2006 εκδίδει την ποιητική της συλλογή με τίτλο Λευκοί πιονιέροι. Το 2005 μετακομίζει στη Μόσχα ως δημοσιογράφος της εφημερίδας 1η Σεπτεμβρίου. Το 2002 ήταν υποψήφια για το λογοτεχνικό βραβείο Ντεπούτο, το 2007 τιμήθηκε με το λογοτεχνικό βραβείο Γιούρι Καζακόφ. Η Ναταλία Κλιουτσάροβα είναι μόνιμος συνεργάτης του λογοτεχνικού περιοδικού Νέος Κόσμος (Novyi mir), στο οποίο δημοσιεύει ποιήματα και διηγήματά της.
