Το σαλιγκάρι: Δεν ήξερα πως είναι ν' ανεβαίνεις σώμα. Όταν το αποφάσισα και πήρα τον ανήφορο, πλημμύρισα απ' τη χάρη του, ζαλίστηκα απ' το ύψος του κι έμεινα κοκαλωμένος. Ποιος φωτογράφος θα με στείλει στην αιωνιότητα; Ποια μάτια θα με ζεστάνουν με τις μνήμες τους, μέχρι που πάλι να γίνω δρόμος;
Η πέτρα: Διασχίζω τα νερά του παρελθόντος κι είσαι το κουμπί για να συντονίζομαι με το κάθε λιμάνι-παρόν. Ως εύθραυστο και προσωρινό, είσαι η πιο ανθεκτική πανοπλία μου- πανοπλία για τους ευαίσθητους. Συμπλήρωμα και προέκταση, είσαι το τίποτα και το άπαν μου.
Ο Μιχάλης Λεβέντης γεννήθηκε το 1952 στην Ελευσίνα, όπου μεγάλωσε και ζει μέχρι σήμερα. Σπούδασε φιλολογία στην Αθήνα (1975) και ψυχολογία στο Παρίσι (1985). Εργάζεται στη μέση εκπαίδευση. Έχει εκδώσει τα εξής βιβλία: "Ο αποχαιρετισμός", ποιήματα 1990, "Εικόνες του κόσμου", ποιήματα (1993), "Εν Ελευσίνι", ποιήματα-συλλογικό, εκδ. "Ιερά Οδός", τυπογραφική φροντίδα "Το Ροδακιό" (1996), "Η Φεύγουσα", ποιήματα, εκδ. "Δόμος" (1998), "Να μην τρως την καρδία σου", εκδ. "Φιλιππότη" (1999), "Τετράδιο με τσαλακωμένα ποιήματα", εκδ. "Φιλιππότη" (2003), "Ένα σταφύλι στην έρημο", "Εκδοτικός Οργανισμός Π. Κυριακίδη Α.Ε." (2005).
Μη Διαθέσιμο
