Ποιο ήταν το "Αηδόνι της Λέσβου"; Κανένας δε φανταζόταν ότι το μικρό κορίτσι που ξεκινούσε ορφανό από την Ερεσσό για να ζήσει κοντά στους θετούς γονείς της στη Μυτιλήνη έμελλε να γίνει η μεγαλύτερη ποιήτρια και μουσικός της αρχαιότητας. Η Σαπφώ έζησε σε μια ταραγμένη εποχή. Η Μυτιλήνη δοκιμαζόταν από έντονες πολιτικές διαμάχες που, δυο φορές, ανάγκασαν τη Σαπφώ να πάρει το δρόμο της εξορίας. Ανεξάρτητα από πολιτικές και κοινωνικές αναταραχές, το ταλέντο της Σαπφώς άνθιζε. Κι αυτό κυρίως γιατί είχε την τύχη να μεγαλώσει σε μια κοινωνία που άφηνε ελεύθερη την προσωπικότητα της γυναίκας, σε αντίθεση με άλλες κοινωνίες της εποχής της. Τα τραγούδια της Σαπφώς αγαπήθηκαν σ' ολόκληρη την Ελλάδα, από τα ασιατικά παράλια μέχρι τη Σικελία. Όπως έχει συμβεί με όλους τους μουσικούς της αρχαιότητας, ούτε και της Σαπφώς οι μελωδίες σώθηκαν. Έμειναν όμως μερικά ποιήματά της που δικαιώνουν τη φήμη της και τον αδιαφιλονίκητο τίτλο της "Δέκατης Μούσας".
Η Άννα Γκέρτσου - Σαρρή γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1936 και πέθανε στην Αθήνα το 2011. Έζησε στην Αθήνα από το 1938. Μετά τις σπουδές της στο Εμπορικό Τμήμα του Αμερικανικού Κολεγίου, εργάστηκε ως γραμματέας και αργότερα ως δασκάλα αγγλικών. Έγραψε βιβλία για παιδιά και για μεγάλους κι επίσης ασχολήθηκε με μεταφράσεις. Τιμήθηκε με το Α΄ Βραβείο Ιπεκτσί για το βιβλίο της "Το λέγαν Ξάστερο", με το Κρατικό Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου το 1992 για το βιβλίο της "Η άλλη φωνή" και με το βραβείο "Μιχαήλας Αβέρωφ" της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών το 1984 για το βιβλίο της "Σπίτι δίχως ουλή".
