Ένας πατέρας, μια μητέρα και τα έξι παιδιά τους. Δύο κόρες, τέσσερα αγόρια. Μια μεικτή ομάδα βόλεϊ και δύο αναπληρωματικοί, η οικογένειά μου κομπλέ. Εννέα υπολογίζοντας το σκυλί. Έντεκα αν προσθέσουμε τους δύο γάτους".
Το πολυμελές και ιδιόρρυθμο ασκέρι των Μαμπίγιε-Πονς: ο Σαρλ, ειρηνιστής βοηθός συμβολαιογράφου, η Αντελαΐντ, αναρχική και εκκεντρική νοσοκόμα, τα παιδιά, ελεύθερα και μεγάλα, τα τρία υιοθετημένα. Η καθημερινότητα σαν καταιγισμός φαντασίας, κάθε άλλο παρά στρατιωτικός.
Μέχρι τις 20 Μαρτίου 2017, πρώτη μέρα της άνοιξης, που το στερνοπούλι απουσιάζει. Ο Γκις, αθεράπευτα καλό παιδί, επαγγελματίας αποδιοπομπαίος τράγος, εξαφανίστηκε και κατηγορείται για τη ληστεία ενός καπνοπωλείου, μια υπόθεση που συνταράσσει το Τουρνόν. Ολόκληρη η οικογένεια βρίσκεται μονομιάς επί ποδός πολέμου! Να κινητοποιηθούν σύσσωμοι, να βρουν τον Γκις, να χρησιμοποιήσουν τα όπλα των αδυνάτων, να κατατροπώσουν τον καθημερινό ρατσισμό της μικρής κομφορμιστικής πόλης με τις κακές ιδέες της, να παλέψουν για το δικαίωμα στην αταξία, για ν' αθωωθεί αυτός, ο αδερφός.
Ο Μαρέν Λεντέν γεννήθηκε το 1975 στο Ωμπενά της νοτιοανατολικής Γαλλίας. Σπούδασε οικονομικά και επιστήμες της πληροφορίας και της επικοινωνίας. Από το 2000 έως το 2007 εργάστηκε στη France-Telecom, απ' όπου παραιτήθηκε λόγω της επιδείνωσης των εργασιακών συνθηκών. Έχει εκδώσει περισσότερα από δέκα νουάρ μυθιστορήματα - όλα καταπιάνονται με θέματα της επικαιρότητας, μιλώντας για τα όρια της προόδου, τη σύγχρονη κρίση και τις κοινωνικές της συνέπειες. Τιμήθηκε με σημαντικά βραβεία (Mystere de la critique 2011 για τον "Πόλεμο της ματαιοδοξίας", Trophee 813 του καλύτερου μυθιστορήματος 2011 και Μεγάλο Βραβείο του αστυνομικού μυθιστορήματος του Φεστιβάλ της Μπων 2011 για το "Visages ecrases", Plume Libre 2008 για το "Modus Operandi", Amila-Meckert 2014 για το "L'Homme qui a vu l'homme", Transfuge του καλύτερου αστυνομικού μυθιστορήματος 2016 για το "En douce").
