Παρακολουθώντας βήμα προς βήμα τη μακρά ψυχαναλυτική πορεία ενός κοριτσιού, με παράλληλες αναφορές και σε άλλα κλινικά παραδείγματα, το εγχείρημα αυτού του βιβλίου προσεγγίζει καίρια θέματα της παιδικής ψύχωσης. Και είτε δίδονται απαντήσεις είτε όχι, δείχνεται λίγο πιο ξεκάθαρα πώς η ψυχανάλυση με μικρά ψυχωτικά παιδιά δεν αποτελεί καθόλου παιδαγωγική ή προσαρμοστική διαδικασία, αλλά πορεία ενός παιδιού, που δεν είναι ακόμα υποκείμενο, προς τη διαμόρφωση της υποκειμενικότητας.
Σε αυτή την πορεία ο ψυχαναλυτής βρίσκεται κατ’ ανάγκην αντιμέτωπος με πολλά ερωτήματα, όπως: τι συμβαίνει με την έναρξη και το τέλος της μεταβίβασης, τι μπορεί να επιτευχθεί στην ανάλυση με το ψυχωτικό παιδί, γιατί ορισμένες αναλύσεις προχωρούν ενώ άλλες λιμνάζουν κ.λπ. Και, βέβαια, ποια η δική του ευθύνη, δεδομένου ότι αν ο ψυχαναλυτής μπορεί να αρθρώσει από τη θέση του Άλλου έναν λόγο συμβολικό, τότε παρέχεται και στο παιδί η δυνατότητα να αρθρώσει κάποια στιγμή τα δικά του ερωτήματα τα οποία, μη έχοντας πρόσβαση στην τάξη του λόγου, έμειναν χαραγμένα στο πραγματικό τού σώματός του: Σε τι χρησιμεύει ένα παιδί; Ένα παιδί μπορεί να ζήσει αν η ύπαρξή του δεν αφορά τη μητέρα; Μπορεί να ζήσει αν η ζωή του προκαλεί τον θάνατό της; Το πριν από τη σύλληψη διάστημα είναι ζωή ή θάνατος; Ερωτήματα που συχνά ξαφνιάζουν τον ψυχαναλυτή, τον προβληματίζουν, τον υποχρεώνουν να μην τα αφήσει να ξανακλείσουν. Διότι, όπως θα διαπιστώσει ο αναγνώστης αυτού του βιβλίου, η ψυχανάλυση με τα ψυχωτικά παιδιά είναι τελικά μια συνεχής πάλη ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο.
Η Μαρία Ρουμελιώτου-Καλεώδη σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
και κλινική ψυχολογία στη Σορβόννη και στο Ινστιτούτο Ψυχολογίας των Παρισίων. Μετά από πολυετή παραμονή και εργασία στο Παρίσι -κυρίως σε υπηρεσίες προστασίας ανηλίκων του Υπουργείου Δικαιοσύνης- επέστρεψε στην Ελλάδα και είναι ψυχαναλύτρια. Εργάστηκε ως ψυχαναλύτρια και επόπτρια στο "Περιβολάκι", Κέντρο Ημέρας για παιδιά με σοβαρές ψυχικές διαταραχές, κατά τα δέκα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του. Από το 2006 εργάζεται ως ψυχαναλύτρια-επόπτρια στο "Λιθαράκι", Κέντρο Ημέρας για το παιδί, του Γενικού Νοσοκομείου Παίδων Παναγιώτη και Αγλαΐας Κυριακού, το οποίο δέχεται παιδιά ψυχωτικά ή στο φάσμα του αυτισμού. Σε συνεργασία με την Κωνστάνς Αθανασιάδου και τη Νατάσσα Καρακουλίδου μετέφρασε και επιμελήθηκε το βιβλίο των Γάλλων ψυχαναλυτών Ροζίν και Ρομπέρ Λεφόρ, "Η γέννηση του Άλλου" (Εστία, 1996). Έχει γράψει επίσης το βιβλίο "Σέλεξ. Περί παιδικής ψυχώσεως" (Εξάντας, 2004).
