Τα "Σεμινάρια" που περιέχει αυτός ο μικρός τόμος είναι 48 πνευματώδη παίγνια - με μια γερή δόση υπερβολής, αλλά και με αρκετή σοβαρότητα κατά βάθος. Ασχολούνται κυρίως με τη γραφή και την ανάγνωση, άρα απευθύνονται σε επίδοξους συγγραφείς αλλά και στους αναγνώστες της λογοτεχνίας. Τα περισσότερα από αυτά αναρτήθηκαν στο facebook, την περίοδο 2016-2017, με αφορμή τις διαστάσεις που έλαβε το φαινόμενο των σεμιναρίων, που τείνει να γίνει πια θεσμός. Σκέφτηκα λοιπόν να υποδηλώσω, κάτω από τον μανδύα του χιούμορ, κάποιες προσωπικές μου απόψεις για το γράψιμο αλλά και για το διάβασμα. Σε κάθε περίπτωση, οι 48 αυτοί αφορισμοί δεν αποτελούν παρά ένα παιχνίδι με τα πράγματα του σιναφιού μας. Άλλωστε και η ίδια η λογοτεχνία ένα παιχνίδι είναι στην ουσία, αφού μιμείται τη ζωή και εξορκίζει τα φαντάσματα που μας απειλούν.
"Προτού να καταλύσετε τη φόρμα, μάθετε να τη χειρίζεστε. Μπορεί να ανακαλύψετε πως δεν χρειάζεται."
"Είναι χάλια να μιλάτε σαν τον Μπουκόφσκι ενώ βλέπετε τον κόσμο με τα γυαλιά των αδελφών Μπροντέ."
"Το κοινό που θα αγαπήσει τα βιβλία σας θα σας μοιάζει. Αν δεν έχετε σαφή εικόνα του εαυτού σας, γνωρίστε τους αναγνώστες σας."
"Ή την τέχνη σας θα πάρετε στα σοβαρά ή τον εαυτό σας."
"Οι άξιοι τεχνίτες είναι άνθρωποι καταδεκτικοί γιατί η τέχνη τούς έχει διδάξει την ταπεινότητα. Η πόζα είναι η στάση των ασήμαντων που πιστεύουν πως είναι πιο σπουδαίοι από αυτό που υπηρετούν."
Ο Αλέξης Πανσέληνος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1943. Ο πατέρας και η μητέρα του είναι γνωστοί συγγραφείς της Γενιάς του 30. Σπούδασε νομικά στη Νομική Σχολή Αθηνών και εργάστηκε ως δικηγόρος με ειδίκευση το ναυτιλιακό δίκαιο. Δημοσίευσε σχετικά αργά το πρώτο του βιβλίο, το 1982 ("Ιστορίες με σκύλους", διηγήματα, Κέδρος). Ως σήμερα έχουν εκδοθεί άλλος ένας τόμος με διηγήματα ("Τέσσερις ελληνικοί φόνοι"), τέσσερα μυθιστορήματα, ένας τόμος με δοκίμια και άρθρα και ένας τόμος με προσωπικές σκέψεις σχετικά με το βιβλίο και την ανάγνωση. Έχει αρθρογραφήσει σε μεγάλες εφημερίδες γύρω από θέματα τόσο της τέχνης όσο και της πολιτικής και έχει γράψει λογοτεχνική κριτική για σημαντικά λογοτεχνικά περιοδικά. Το μυθιστόρημά του "Η μεγάλη πομπή" τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό βραβείο μυθιστορήματος το 1986. Το μυθιστόρημά του "Σκοτεινές επιγραφές" τιμήθηκε με το Βραβείο Μυθιστορήματος του περιοδικού "Διαβάζω" 2012. Από τα βιβλία του, "Η μεγάλη πομπή" έχει μεταφραστεί, μέχρι σήμερα, στα γαλλικά (Griot) και τα ιταλικά (Crocetti), και το "Ζαΐδα ή Η καμήλα στα χιόνια" στα γαλλικά (Gallimard), τα ιταλικά (Crocetti) και τα γερμανικά (Berlin Verlag). Παντρεμένος και πατέρας ενός παιδιού, μοιράζει τον χρόνο του, από το 1996 και μετά, μεταξύ Αθήνας και του νησιού της Πάρου, όπου συχνά αποσύρεται για να γράψει. Έχει μεταφράσει βιβλία από τα αγγλικά και τα γερμανικά. Το 1997 ήταν η ελληνική υποψηφιότητα για το Ευρωπαϊκό Αριστείο Λογοτεχνίας. Εκτός από τη λογοτεχνία οι ασχολίες του περιλαμβάνουν και μια ιδιαίτερα μεγάλη συλλογή δίσκων κλασικής μουσικής, με την οποία έχει πολύ ιδιαίτερη σχέση, αφού άλλωστε η αρχική του φιλοδοξία ήταν να γίνει μουσικός. Η μουσική κατέχει σημαντική θέση στα λογοτεχνικά του έργα.
