Η Λου Σαλομέ (1861-1937), μέσα απ' τα κείμενά της και την ίδια τη ζωή της, διακήρυξε ότι η γυναίκα πρέπει και μπορεί να διεκδικήσει τη θέση της, την ελευθερία της, το δικό της πεδίο δράσης, όπου θα ενσωματωθούν όλες οι μορφές του έρωτα, ακόμα κι αυτές τις οποίες απέρριπτε στην εποχή της ένας "σεξουαλικός ρατσισμός" που και σήμερα δεν έχει εξαλειφθεί εντελώς. Η περιεκτική αυτή μονογραφία διατρέχει συστηματικά όλο το φάσμα των σεξουαλικών σχέσεων, τόσο από τη φυσική όσο και από την κοινωνική άποψη. Έχει λοιπόν το χαρακτήρα μιας ολοκληρωμένης όσο και τολμηρής προσέγγισης. Συνιστά μια πρόκληση να δούμε τη σεξουαλικότητα (μας) χωρίς αναστολές - και, ταυτόχρονα, αποτυπώνει τη διανοητική "ελευθεριότητα" μιας πρωτοπόρας γυναίκας που εκφράζει τις απόψεις της με τόση ειλικρίνεια και ζέση, ώστε παραμένουν και σήμερα ακαταμάχητες.
Η Lou Andreas Salome γεννήθηκε στην Αγία Πετρούπολη το 1861 και πέθανε στο Γκέτινγκεν το 1937. Συναναστράφηκε στενά, ανάμεσα σε πολλούς άλλους διανοουμένους, τον Νietzsche, τον Rilke και τον Freud. Στην εποχή της, κυρίως η ζωή της -αλλά και το έργο της-, σε συνδυασμό με την ισχυρή προσωπική της γοητεία, οδήγησαν στη δημιουργία μύθων γύρω από αυτήν.
Τα έργα της διακρίνονται σε δύο κατηγορίες: Λογοτεχνικά (μυθιστορήματα, διηγήματα, ποιήματα) και θεωρητικά (μελέτες, δοκίμια, κριτικές)· οι τομείς στους οποίους εντάσσονται τα τελευταία είναι: η Φιλοσοφία, η Θρησκειολογία, η Θεωρία της Λογοτεχνίας, η Ιστορία της Τέχνης και η Ψυχανάλυση, την οποίαν -ύστερα από την μαθητεία της κοντά στον Freud- ασκούσε και πρακτικά ως ψυχαναλύτρια.
