Το κείμενο αυτό αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικότερα δείγματα της "πολυσχιδούς" έκφρασης του ποιητή από τη Λισαβόνα. Στο έργο εκτίθενται οι αναμνήσεις από τις συναντήσεις ενός κύκλου λογοτεχνών, όπου δεσπόζει η μορφή του "δασκάλου" Αλμπέρτο Καέιρο. Γύρω του περιστρέφονται σαν δορυφόροι ο "συγγραφέας" του κειμένου Άλβαρο ντε Κάμπος, ο Ρικάρντο Ρέις, ο Αντόνιο Μόρα αλλά και... ο ίδιος ο Φερνάντο Πεσσόα. Οι τέσσερις "μαθητές" θεωρούν πως η γνωριμία τους με τον Καέιρο υπήρξε η απαρχή της δημιουργικής τους εκτόξευσης. Ο "ντε Κάμπος" σκιαγραφεί το πορτρέτο του "Δασκάλου" του χωρίς να παραλείπει τις κριτικές αναφορές στα υπόλοιπα μέλη της συντροφιάς, ακόμα και στον ίδιο τον Πεσσόα!
Ο Καέιρο διδάσκει ένα είδος παγανισμού, λατρείας της φύσης και προσήλωσης στα δεδομένα που λαμβάνονται μέσω των αισθήσεων. Οι τρεις "μαθητές", αν και έντονα επηρεασμένοι από τη διδασκαλία και τα πιστεύω του, τελικά ακολουθούν ο καθένας τον δικό του δρόμο, επικρίνοντας μάλιστα σε κάποια σημεία τον Καέιρο χωρίς όμως να αμφισβητούν την επιρροή του πάνω τους. Από τις συζητήσεις δασκάλου και μαθητών προκύπτουν γόνιμες λογοτεχνικές και φιλοσοφικές αναζητήσεις.
Ο Φερνάντο Αντόνιο Νογκέιρα Πεσσόα γεννήθηκε στη Λισαβόνα στις 13 Ιουνίου 1888 και πέθανε στις 30 Νοεμβρίου 1935. Την παραμονή του θανάτου του, σημειώνει από την κλίνη του νοσοκομείου: "I Know not what tomorrow will bring". Αυτό που το μέλλον έφερε αναμφισβήτητα είναι η καταξίωση του ως ενός από τους σημαντικότερους ποιητές του εικοστού αιώνα. Ο Πεσσόα είναι ταυτόχρονα ποιητής και μύθος ποιητικός. Έζησε τη ζωή του στα όρια της ανυπαρξίας, δημοσίευσε ελάχιστο μέρος του τεράστιου έργου του, ενός έργου ανολοκλήρωτου και πολλαπλού, το οποίο κληροδότησε στις μέλλουσες γενιές κλεισμένο στο περίφημο μπαούλο, εξασφαλίζοντας έτσι την υστεροφημία του.
Ελάχιστα γεγονότα συνθέτουν τη βιογραφία του: θάνατος του πατέρα του, μετακίνηση μαζί με τη νέα του οικογένεια στο Ντέρμπαν της Αφρικής, αγγλική παιδεία, επιστροφή στη Λισαβόνα, βιοπορισμός ως αλληλογράφος σε εμπορικούς οίκους, ένας λευκός έρωτας, πολλή μοναξιά. Η πολυσχιδής ποιητική ζωή του βρίσκεται στους αντίποδες της βιογραφίας του. Ο Πεσσόα, ο οποίος υπογράφει το έργο του με το όνομα του αλλά και με τα 72 καταγεγραμμένα ετερώνυμά του, συνιστά μοναδικό παράδειγμα στην ιστορία της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Κύριοι συντελεστές σε πρωτοτυπία αλλά και παραγωγικότητα οι εξής τέσσερις ετερώνυμοί του: ο δάσκαλος όλων Αλμπέρτο Καέιρο, ποιητής του "Φύλακα των κοπαδιών", ο εκκεντρικός ναυπηγός μηχανικός Άλβαρο ντε Κάμπος, ποιητής της "Θαλασσινής ωδής" και του "Καταστήματος φιλικών", ο επικούρειος, στωικός κλασικιστής συνθέτης ωδών Ρικάρντο Ρέις και, τέλος, ο Μπερνάρντο Σοάρες, συγγραφέας του "Βιβλίου της ανησυχίας". Αριστοτεχνικός διευθυντής αυτής της ιδιόμορφης ορχήστρας ο ίδιος ο Φερνάντο Πεσσόα, ο ποιητής του "Μηνύματος", ο διηγηματογράφος του "Αναρχικού τραπεζίτη", ο ακάματος δοκιμιογράφος επί παντός του επιστητού, ο θεατρικός συγγραφέας ενός ανολοκλήρωτου "Φάουστ", ο οποίος ορίζει την τέχνη του λέγοντας: "Προσποίηση είναι του ποιητή η τέχνη".
