Σκάζκα, σημαίνει στα ρώσσικα παραμύθι... ιστορίες που λένε στα παιδιά πριν κοιμηθούνε.
Σκάζκα, όμως, έγινε και το παρατσούκλι της ηρωίδας του βιβλίου, της Αναστάζια, όταν μπήκε στον μεθυστικό κόσμο της μόδας στο Παρίσι. Η ζωή της έγινε ένα συναρπαστικό παραμύθι, τέτοιο που δεν ήταν βέβαιη αν το ζει, το ονειρεύεται ή το φαντάζεται...
Η Σκάζκα, μια έφηβη Ρωσσίδα, θύμα βιασμού, αναγκάζεται να εγκαταλείψει το χωριό της και βυθίζεται στην κόλαση του κυκλώματος της πορνείας, αλλά από μία απίστευτα τυχερή συνάντηση μπαίνει στο ακριβώς αντίθετο σύμπαν του διεθνούς τζετ-σετ.
Γύρω από την μυθιστορηματική ζωή της Σκάζκα αναδύεται όλο το μωσαϊκό των κοινωνικών στρωμάτων κατά τη δεκαετία του '90, ένα αμάλγαμα από νοοτροπίες και συμπεριφορές.
Ρώσσοι χωρικοί και μαφιόζοι, Ιταλοί αριστοκράτες που απεχθάνονται τις αρχές και τις αξίες της αστικής τάξης και μαφιόζοι, ένας καρδινάλιος, φωτογράφοι και διαφημιστές, κακομαθημένες νεαρές και μοντέλα.
Υπό το βλέμμα της Σκάζκα ανιχνεύονται οι ενδόμυχες σκέψεις, οι ανείπωτες επιθυμίες, τα αχαλίνωτα πάθη και η αφόρητη πλήξη των ανθρώπων, που είναι πάντα στο υπόβαθρο της κοσμοπολίτικης κοινωνίας.
Το βιβλίο δείχνει ένα καλειδοσκόπιο από τοπία και χώρους.
Από το ρωσσικό χωριό που ασφυκτιά, στην κακόφημη πανσιόν του Ντύσελντορφ και από τους ευρωπαϊκούς αυτοκινητόδρομους στο ξενοδοχείο Gritti της Βενετίας και από εκεί στις εξοχικές επαύλεις της Γαλλίας και στο Παρίσι, στο νησί Saint-Louis και στο Club της Regine, φωτίζεται ο παράδεισος και η κόλαση που έζησε, τόσο αναπάντεχα, αυτή η όμορφη κοπέλλα.
Ο Τηλέμαχος Μαράτος μεγάλωσε στην θάλασσα, ταξιδεύοντας όλο τον κόσμο στο καράβι του πατέρα του μαζί με την μάνα και τα αδέρφια του. Έγινε καπετάνιος σε πολύ νεαρή ηλικία, αλλά άφησε την θάλασσα τριάντα χρόνων. Με εξαίρεση την ναυτική τέχνη, οι άλλες σπουδές του ήταν ακατάστατες και ανεπιτυχείς. Έζησε πολλά χρόνια στην Αγγλία και σε άλλα μέρη του κόσμου. Στην Ελλάδα γύρισε στα τέλη της δεκαετίας του εβδομήντα. Άρχισε να γράφει το 1979, κατά τύχη, κατόπιν προτροπής του Μίμη Παπαναγιώτου, διευθυντή τότε της Καθημερινής. Στην Καθημερινή έγραψε για πολλά χρόνια χρονογράφημα αλλά και επιφυλλίδες και άλλα, όπως ιστορικά άρθρα, κριτική θεάτρου και μουσικής, με ιδιαίτερη έμφαση στον Βάγκνερ και στο Φεστιβάλ του Μπαϊρόιτ. Πολλά κείμενά του της Καθημερινής έχουν δημοσιευτεί στο βιβλίο "Η άλλη πλευρά" (εκδ. Ολκός, 1989). Έχει συνεργαστεί και με άλλες εφημερίδες, όπως Μεσημβρινή, Ακρόπολις και Εστία, με τα περιοδικά ΕΝΑ, Bazaar, Νέμεσις και με το αγγλικό Spectator. Είχε εκπομπή σχολίου στον 98, 4 και στην τηλεόραση του Seven, και μουσικής στο Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΑ.
