Το λογοτεχνικό έργο του Αλμπέρ Κοέν ξεκινά με τον "Σολάλ" το 1930 και οι ήρωες του μυθιστορήματος είναι εκείνοι που θα τον συνοδεύσουν και στα άλλα τρία μεγάλα του μυθιστορήματα: "Καρφοχάφτης" (1938), "Η ωραία τον Κυρίου" (1968), "Οι Γενναίοι" (1969).
"Διαβάσατε τον Σολάλ; Αυτή είναι η ερώτηση που κάνω, ετούτες τις τελευταίες μέρες, σε όποιον συναντώ. Ο "Σολάλ" είναι ένα πολύ μεγάλο βιβλίο, ένα έργο πλούσιο και γεμάτο δύναμη". Τα παραπάνω έγραφε ο Γάλλος ακαδημαϊκός και συγγραφέας Μαρσέλ Πανιόλ στο περιοδικό Nouvelles Litteraires με την ευκαιρία της έκδοσης του έργου του Κοέν. Αν η "Ωραία του Κυρίου" αποτελεί μεγαλειώδη πραγματεία για τον ανέφικτο ιδανικό έρωτα, ο "Σολάλ" μπορεί να θεωρηθεί μυθιστόρημα μύησης και αναζήτησης.
Η μεταφράστρια Οντέτ Βαρών-Βασάρ επισημαίνει στο Επίμετρο της παρούσας έκδοσης: "Εικονογραφείται εδώ [στον "Σολάλ"] με τον καλύτερο τρόπο η αγωνιώδης αναζήτηση ταυτότητας του Ευρωπαίου Εβραίου στη Δύση, στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, καθώς και το τίμημα της ενσωμάτωσης. Ένα ακατάσχετο πηγαινέλα, που δεν τον αφήνει να στεριώσει πουθενά, εξόριστος πια για πάντα από την κοινότητα καταγωγής και ποτέ εντελώς Ευρωπαίος. Ο Σολάλ είναι σε διαρκή αναζήτηση του πού τελικά ανήκει, καθώς συνειδητοποιεί ότι είναι πολλαπλά ξένος. Όλο το έργο αναδεικνύει τη σύγκρουση ως ανεπίλυτη και αδιεξοδική.
"Καθώς αναζητά τη θέση του ανάμεσα σε δύο κόσμους ριζικά διαφορετικούς, καταφεύγει συχνά στο όνειρο, στη φαντασία κι ακόμη και στην τρέλα. Μέσα από το όνειρο υπερβαίνει τις αντιφάσεις του, και φτάνει ενίοτε σε μια φανταστική ταύτιση με μια ιδεατή εικόνα του Εβραίου. Εικόνα που τον έλκει και τον απωθεί συνάμα [...]"
Πρόκειται για ένα μεγάλο και αληθινό έργο.
Ο Αβραάμ Αλμπέρ Κοέν γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1895, γόνος οικογένειας εβραίων της Κέρκυρας με μακρόχρονη παρουσία στο νησί (η οικογένειά του είχε ασχοληθεί με τη σαπωνοποιία). Στις αρχές του 20ου αιώνα, οι γονείς του μετανάστευσαν στη Μασσαλία εξαιτίας του ανερχόμενου αντισημητισμού στο νησί. Ο Αλμπέρ Κοέν έλαβε καθολική ανατροφή και το 1904 γράφτηκε στο Λύκειο Thiers, όπου γνωρίστηκε, σαν συμμαθητής, με τον νεαρό Μαρσέλ Πανιόλ. Το 1914 πηγαίνει στη Γενεύη για να παρακολουθήσει σπουδές νομικής και φιλολογίας. Το 1919 αποκτά την ελβετική υπηκοότητα (αντί της οθωμανικής). Έξι χρόνια αργότερα, αναλαμβάνει τη διεύθυνση του περιοδικού "Revue juive" ("Εβραϊκή Επιθεώρηση"), που συγκαταλέγει στη συντακτική του επιτροπή ονόματα όπως αυτά του Άλμπερτ Αϊνστάιν και του Σίγκμουντ Φρόιντ. Μεταξύ 1926 και 1931 εργάζεται στο Διεθνές Γραφείο Εργασίας της Γενεύης. Με την κήρυξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου καταφεύγει στο Μπορντό και στη συνέχεια στο Λονδίνο. Εκ μέρους της "Εβραϊκής Επιτροπής για την Παλαιστίνη" του ανατίθεται να αναλάβει την επικοινωνία με τους εκπροσώπους των εξόριστων εβραϊκών κοινοτήτων. Το 1944 διορίζεται νομικός σύμβουλος της Διακυβερνητικής Επιτροπής για τους Πρόσφυγες, η οποία επεξεργάζεται τη Διεθνή Συνθήκη της 15ης Οκτωβρίου 1946 για την Προστασία των Προσφύγων. Το 1947 επιστρέφει στη Γενεύη και λίγα χρόνια αργότερα (το 1957), αρνείται να αναλάβει τη θέση του πρέσβη του Ισραήλ για να αφοσιωθεί στο συγγραφικό του έργο. Πεθαίνει στη Γενεύη στις 17 Οκτωβρίου 1981, αφού το έργο του έχει αρχίσει να γίνεται επιτέλους γνωστό: το πρώτο του βιβλίο εκδίδεται από τις εκδόσεις Gallimard, εμφανίζεται στην εκπομπή του Bernard Pivot στην τηλεόραση και το περιοδικό "Magazine Litteraire" του αφιερώνει το εξώφυλλο ενός τεύχους του. Κυριότερα βιβλία του στα γαλλικά είναι: "Paroles juives" (ποιήματα, 1921), "Solal" (μυθιστόρημα, 1930), "Mangeclous" (μυθιστόρημα, 1938), "Le livre de ma mere" (προσωπικές αναμνήσεις, 1954), "Belle du Seigneur" (μυθιστόρημα, Μέγα Βραβείο Μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας, 1968), "Les valeureux" (μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στην Κεφαλονιά, 1970), "O vous, freres humains" (1972) και "Carnets" (ημερολόγιο, 1979).
