Mάνη και Σούλι, στα προεπαναστατικά χρόνια, στάθηκαν δυο εθνικές εστίες καρτερίας και τόλμης, όπου "το ποθούμενον" -η αναμενόμενη ανεξαρτησία- καταυγάστηκε με ένθεο φώς. H περίπτωση της σουλιώτικης πολιτείας είναι ιδιαίτερα συγκινητική. Oχι μόνο γιατί την επέστεψε το δράμα του Zαλόγγου, που ολοκληρώθηκε με την τραγωδία του Σέλτσου. Aλλά γιατί διαιώνισε και διαφύλαξε μορφές και χαρακτηριστικά της ελληνικής διάρκειας. στην πολιτική της οργάνωση διατηρήθηκε το πνεύμα της Σπάρτης, οι αρχές της Aθηναϊκής Δημοκρατίας, το Δίκαιο των Bυζαντινών. Διατηρήθηκε η αίσθηση της ιστορικής συνέχειας, ότι οι βυζαντινές ελπίδες μεταφέρθηκαν στα σουλιώτικα όπλα, αίσθηση που δουλεύτηκε σιγά-σιγά και γενικεύτηκε σε κοινή συνείδηση του ελληνισμού.
Mιχαήλ Περάνθης, 1969
Μιχάλης Περάνθης (1917-1984). Ο Μιχάλης Περάνθης (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Μιχάλη Γ. Παπαδόπουλου) γεννήθηκε στην Άρτα και καταγόταν από τα Τζουμέρκα. Το 1934 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στο τμήμα πολιτικών και οικονομικών επιστημών της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη δημοσιογραφία. Συνεργάστηκε με διάφορες αθηναϊκές εφημερίδες, κυρίως με το "Έθνος", τον "Ελεύθερο Λόγο" και την "Αθηναϊκή". Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1933 με δημοσιεύσεις στίχων στο "Μαθητικό Τύπο" και τον "Ελεύθερο Λόγο της Άρτας" και συνεργάστηκε με λογοτεχνικά περιοδικά ("Νέα Εστία", "Πάνθεον", "Καλλιτεχνικά Νέα", "Πνευματική Ζωή", κα.), αρχικά με το ψευδώνυμο Όλμος Περάνθης. Εκτός από την ποίηση ασχολήθηκε με την πεζογραφία, τη λογοτεχνική μελέτη και μετάφραση, την παιδική λογοτεχνία και την κριτική, ενώ επιμελήθηκε εκδόσεων ποιητικών και πεζογραφικών ανθολογιών και Απάντων νεοελλήνων συγγραφέων. Υπήρξε μέλος της Ενώσεως Συντακτών, του Πεν Κλαμπ, της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών (μετέπειτα Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών). Από το 1955 ως το 1959 εργάστηκε στο Υπουργείο Προεδρίας ως Σύμβουλος σε πολιτιστικά θέματα. Πέθανε στην Αθήνα. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Μιχαήλ Περάνθη βλ. Βλαχόπουλος Γιώργος, "Περάνθης Μιχαήλ", Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 11. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. και Στεργιόπουλος Κώστας (επιμέλεια), "Μιχ. Περάνθης", Η ελληνική ποίηση· Ανθολογία - Γραμματολογία, σ. 602. Αθήνα, Σοκόλης, 1980
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
