Ο Σπύρος Νικοκάβουρας γεννήθηκε στην Κέρκυρα, στο χωριό Σφακερά, το 1883, και πέθανε το 1952. Αυτοδίδαχτος, ταλαντούχος λογοτέχνης, δεν έκανε σπουδές· αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση λαϊκού ποιητή, ο οποίος από το πάθος του για την ποίηση και λόγω της πνευματικότητας του χώρου όπου ανατράφηκε, εξελίχτηκε σε αξιόλογο δημιουργό, με μια ιδιότυπη σύμμειξη της δημώδους λαϊκής έμπνευσης και του έντεχνου ποιητικού οίστρου. Ανήσυχο και ερευνητικό πνεύμα, φιλοπερίεργος, φιλομαθής και φιλοτάξιδος, στην ουσία αδικήθηκε από τις συνθήκες, διότι παρά τις προσπάθειες που κατέβαλε να ανοίξουν οι ορίζοντες του -με τα ταξίδια του, για παράδειγμα, στην Αίγυπτο, την Ιταλία και τη Γαλλία-, η θεωρητική κατάρτιση και η λογοτεχνική σκευή του του στέρησαν τις μεγάλες απογειώσεις. Αλλά και οι περιστάσεις δεν τον ευνόησαν ισόρροπα, διότι γρήγορα έχασε τον καθοδηγητή και δάσκαλο του Κωνσταντίνο Θεοτόκη, κυρίως όμως γιατί η ακμή του συνέπεσε με την παρακμή της Κερκυραϊκής σχολής και το μαράζωμα της εντόπιας λογοτεχνίας. [...] (από τη σελ. 9 του βιβλίου)
Ο Σπύρος Α. Νικοκάβουρας (1883-1952) γεννήθηκε στην Κέρκυρα και έζησε για μεγάλο χρονικό διάστημα στους Καρουσάδες. Συνδέθηκε φιλικά με τον Κωνσταντίνο Θεοτόκη. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα στο περιοδικό "Ο Νουμάς", και συνεργάστηκε επίσης με τα περιοδικά "Βωμός", "Γράμματα", "Μαύρος Γάτος", κ.ά. Εξέδωσε την ποιητική συλλογή "Ποιητικά έργα" (Κέρκυρα, 1925), όπου περιλαμβανόταν και το πολύ γνωστό τότε σονέτο "Λένιν" (πρωτοδημοσιεύθηκε το 1920 στην εφημερίδα "Ριζοσπάστης"), καθώς και μετάφραση του "Άσματος ασμάτων". Έγραψε ποίηση επαναστατική στην οποία διακρίνεται η επίδραση του J. Moreas, αλλά και συγγένεια με εκπροσώπους της Επτανησιακής Σχολής, ιδιαίτερα με τον Λορέντζο Μαβίλη και τον Στέφανο Μαρτζώκη. Επίσης, μέρος του έργου του διέπεται, σύμφωνα με τον Τ. Άγρα, από "νεοκλασική φυσιολατρεία". Μέρος του αρχείου του φυλάσσεται στην Αναγνωστική Εταιρεία Κέρκυρας. Για περισσότερες πληροφορίες βλ. Θεοδόσης Πυλαρινός (επιμ.), "Σπύρος Νικοκάβουρας: μια παρουσίαση", Αθήνα, Εκδόσεις Γαβριηλίδης (σειρά: "Εκ Νέου"), 2007, και Μιχάλης Μ. Μερακλής, "Νικοκάβουρας Σπύρος", στο "Λεξικό νεοελληνικής λογοτεχνίας", Αθήνα, Εκδόσεις Πατάκη, 2007.
Μη Διαθέσιμο
